zaterdag 31 oktober 2009

Groeigedicht



Werk in uitvoering aan het Griezelgroeigedicht op de van der Pekmarkt.
Jong en oud schreef mee. Veel spinnen, spoken, maar ook enge buren en andere griezels. Ik werk er hard aan om er een geheel van te maken.

vrijdag 30 oktober 2009

Kort kort kort kort kort

Reacties op Herinnering Verlicht op de site van de Nieuwe Oosterbegraafplaats.

Groen licht voor project Eigen Werk: mijn groep start op 18 november

Morgen (31/10) Griezelmarkt van der Pekplein van 12.00 -16.00 uur

Zondag (1/11) concert en onthulling gedicht 'Wind' van Henk van Zuiden in het LUMC
Tevens de start van NaNoWriMo: 1667 woorden per dag schrijven aan een snelkookroman (tssss!)

donderdag 29 oktober 2009

Dankbaar op het kerkhof



Tijdens de eerste keren dat ik het gedicht 'Mijn kind' voorlas als Witte Dichter op de Nieuwe Oosterbegraafplaats, trilde mijn stem een beetje. 'Sta ik hier weer een stukje van mezelf aan wildvreemden weg te geven,' dacht ik. Ik had niet verwacht dat ik het gedicht zo vaak zou voorlezen. De mensen bléven komen. Wat zij mij terug gaven:

Met open mond luisteren; stil worden en stil blijven; 'wat mooi', en 'wat moedig'; 'Ja, deze zit erg op de emotie'; 'deze neem ik mee voor ... want die heeft het een beetje moeilijk'.

Een vrouw vroeg me mee naar het grafje van haar te vroeg geboren tweeling: twee lantaarntjes, twee zeepaardjes, een steen met twee paar afdrukjes van handjes en voetjes. Twee keer heb ik het gedicht voor haar gelezen en haar toen bij het grafje achtergelaten. Vriendinnen en kennissen kwamen me bedanken omdat ik hen op deze bijzonder herdenkingsbijeenkomst had gewezen. Een criticus kwam even zeggen dat het gedicht een sterkere clou nodig had. Een vrouw huilde omdat ik zo mooi gezegd had wat zij voelde. Gelukkig had zij troostende armen bij zich. Twee Poolse vrouwen kwamen mij vragen, of ik Poolse moeders wil helpen bij het schrijven van Sinterklaasgedichten. Die moeders willen graag de Nederlandse cultuur leren kennen. Ik gaf hen mijn e-mail adres, kon niets beloven, maar wie weet volgt hieruit weer een nieuwe ontmoeting.

Tot slot was er de ontmoeting met de andere Witte Dichters en de mensen van het kerkhof, die na afloop dodelijk vermoeid waren maar ook apetrots. Ik ben dankbaar dat ik hiervan deel mocht uitmaken, een stukje van mezelf kon geven en zoveel terugkreeg.


woensdag 28 oktober 2009

Mijn kind



Vanavond tussen zes en negen waren de Witte Dichters over de Nieuwe Ooster begraafplaats, als deelnemers aan de herdenkingsbijeenkomst Herinnering Verlicht. Als één van hen zal ik het gedicht 'Mijn kind' voorlezen, aan wie het willen horen.

Mijn kind


Ik had je graag gekregen
maar het is niets geworden
tussen ons

Veel kleintjes heb ik verschoond
en vastgehouden, eerste stappen
en woorden toegejuicht

Ik had je graag gedragen,
gebaard, de borst gegeven
gewiegd en getroost

Als moeder zou ik zoveel beter...
beste stuurvrouw aan wal
nooit zal ik het zeker weten

Ik had je graag zien groeien
met liefde opgevoed
met moeite losgelaten
deed dat bij voorbaat al

28 – 29 september 2009


(Foto: Claudia, moeder van baby Eef)

maandag 26 oktober 2009

Reisverslag (20 minuten)



Van van der Pek naar Tuindorp

Verhalenslingers, pompoensoep en
pofkastanjes zetten de dichtklier open.
Op de Klaprozenweg – is dit afgesproken?
twee volle Lidl tassen, twee van Appie,
een grote Dirk op bagagedrager

Geel, blauw, rood
een karavaan van concurrenten
puft grommend verder

Ik ben de beroerdste niet
blaas het stoplicht op groen
nader Tuindorp

In de Grote Beer worden uit-
stekende bomen afgezaagd
een monsterlijk apparaat schraapt,
spuugt asfalt over zijn schouder

26 oktober 2009

zondag 25 oktober 2009

Zondagarbeid

V


Pom Wolff heeft het moeilijk, zie het nieuws over de stedentripgedichten op zijn site.

Ik ook een beetje, ik werk aan de inhoud van de web site voor SchrijfTaal. Hoe maak ik integer reclame voor mezelf, zonder borstklopperij, maar ook niet te bescheiden? Dit schreef ik:

OVER WILMA VAN DEN AKKER

Ik ben geboren in 1960, studeerde twee jaar Nederlands, maar besloot later dat psychologie een betere keuze was. In 1988 studeerde ik af als onderwijspsycholoog en werkte aansluitend op het Instituut voor Woordblindheid en andere Leermoeilijkheden (IWAL). Daar begeleidde ik kinderen en volwassenen die veel problemen hadden met geschreven taal. Later begeleidde ik nog veel andere groepen, van baby's en peuters tot en met jongeren en volwassenen. Bij het RINO (nascholing GGZ) volgde ik de cursus 'Theorie en praktijk van het omgaan met groepen'.

Naast en binnen de hulpverlening ben ik altijd blijven schrijven en redigeren. Meestal in het Nederlands, soms ook in het Engels. 90 % van de vakliteratuur bij psychologie komt uit Amerika en is niet vertaald. Met mijn taalgevoel en people skills, heb ik zo een gedegen kennis en woordenschat in het Engels opgebouwd. Voor verschillende opdrachtgevers heb ik geschreven, geredigeerd, gecorrigeerd en vertaald. Zie ook: Schrijven, redigeren en taaladviezen. In 2008 heb ik een dichtbundel uitgegeven, sinds januari 2009 houd ik een weblog bij.

Ervaring met lesgeven heb ik opgebouwd in de veertien jaar dat ik praktische en sociale vaardigheden onderwees aan geneeskundestudenten en leerling vroedvrouwen. Ook volgde ik een 'train de trainer' cursus bij IBSS consultancy. Binnen de vrouwenopvang heb ik de cursus 'omgaan met de gevolgen van huiselijk geweld' gegeven. Als extra deskundigheid voor de schrijfgroepen volg ik in januari en februari 2010 de RINO cursus 'traumatische ervaringen'.

Na de psychologie heb ik twee jaar deeltijd Autonome Vormgeving gestudeerd aan de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht. Op den duur was dat niet te combineren met al dat hulpverlenen en schrijven. Toch ben ik naast 'mensen-mens' en 'schrijf-mens' ook een beetje kunstenaar. Al deze kwaliteiten breng ik nu bij elkaar in SchrijfTaal.

------~~~*~~~------

Volgende week zondag de onthulling van een gedicht van Henk van Zuiden in het LUMC, muzikaal omlijst met onder andere een beademingsapparaat.

En nu aan de slag met de griezelkaartjes!

zaterdag 24 oktober 2009

Pegasus gaat onderuit



Wie mij een beetje kent, weet dat het uitzonderlijk is, als ik op zaterdagochtend (nou, òchtend...) mijn fiets pak om de stad in te gaan, zeker als het regent. Vandaag hield ik me aan mijn heilige voornemen, pakte het Tasmanpontje bij de NDSM-werf en trapte de stad in. Eerst kocht ik een stapel systeemkaarten en stiften bij de papierwinkel, voor het griezelproject volgende week zaterdag op de van der Pek markt. Samen met de bezoekers en deelnemers van die buurtmarkt ga ik het Grote van-der-Pek-en-Veren Griezelgroeigedicht schrijven. Kom rustig langs op zaterdag 31 oktober, tussen 12 en 16.00 uur. De hele markt zal gezellig griezelig zijn.

Daarna naar de boerenmarkt, tijdelijk gehuisvest op de Westerstraat, want op de Noordermarkt worden de steentjes vervangen. Lekkere bio biefstuk gekocht en courgetjes en bolletjes voor in de tuin. Bij een boekenkraam stuitte ik op een curieuze pocket uit 1971: Pegasus descending - A treasury of the Best Bad Poems in English. Ik kon hem niet laten liggen. € 10,- was de prijs, maar ik mocht hem hebben voor € 7,50. Nog duur voor een oude pocket, maar de man 'verkocht alleen bijzondere boeken'. Vooruit dan maar. Ik kon hem toch niet laten liggen. Leuk om mondjesmaat te nuttigen. Een klein voorbeeld:

"Summer is coming, summer is coming.
I know it, I know it, I know it.
Light again, leaf again, life again, love again!"
Yes, my wild little Poet.
- Robert Browning, "The Throstle"

Het is wel troostend, dat de beste dichters soms ook onderuit gingen. Nog een gek voorbeeldje:

Lauder! thy authors Dutch and German
There is no need to disinter, man!
- John Byrom, "Verses Intended to have
been spoken at the commencement of
the vacation of the Free Grammar School
in Manchester, in the year 1748"

Dat soort werk. Morgen ga ik griezelkaartjes schrijven. En eens kijken wie de stedentripgedichtenwedstrijd van Pom Wolff gewonnen heeft.

vrijdag 23 oktober 2009

SchrijfTaal: Schrijfgroepen



SchrijfTaal

Achter de beeldschermen wordt hard gewerkt aan mijn bedrijf SchrijfTaal. Mijn allerbeste vriend ontwerpt mooie visitekaartjes, mijn lief bouwt aan de website. Volgens een test voor het project Eigen Werk ben ik geschikt als ondernemer. Ik werk hard aan de inhoud van de website. Hieronder een stuk tekst dat ik schreef over de groepen die ik ga geven. Lever gerust commentaar, ik kan er mijn voordeel mee doen.

SCHRIJFGROEPEN

Ik begeleid schrijfgroepen, met als invalshoek het heilzame aspect van schrijven. Ik combineer mijn ervaring met schrijven en met begeleiding van mensen. Wat die ervaring inhoudt, kun je lezen in het hoofdstukje over mij persoonlijk.

Voor veel mensen is schrijven een goed hulpmiddel om problemen het hoofd te bieden en nare ervaringen te verwerken. Papier neemt alles geduldig op. Het levert geen commentaar en al schrijvende kun je emoties beter hanteren. Je krijgt je problemen letterlijk onder ogen. Daardoor worden ze kleiner en overzichtelijker.

In de groep wil ik je helpen om de pen op het papier te krijgen en blokkades weg te werken. Ik geef eenvoudige opdrachten, die je daarbij helpen. Voor deze oefeningen heb ik inspiratie opgedaan en advies ingewonnen bij Pat Schneider. Zij ontwikkelde de Amherst methode in Amerika en schreef diverse handboeken voor schrijfdocenten.

Veiligheid
In de groep is ruimte voor het bespreken van pijnlijke ervaringen en opgelopen schade. In ieders leven doen zich dergelijke ervaringen (trauma's) voor. Het schrijven en praten over deze ervaringen zijn vormen van traumaverwerking. Veiligheid is hierbij een belangrijke voorwaarde.
De veiligheid wordt gewaarborgd door:

Goed naar elkaar te luisteren, zonder de ander in de rede te vallen. Spreek geen oordelen uit, kom niet met ongevraagde adviezen. In de groep vertelde ervaringen blijven binnen de groep.

Iedereen komt aan de beurt met zijn of haar verhaal en iedereen bepaalt zelf hoeveel hij of zij op dat moment wil vertellen. Het vraagt moed en een veilige omgeving om pijnlijke ervaringen te kunnen delen. En het kost vaak tijd. Je hoeft niets met de groep te delen wat je niet kwijt wilt. Je kunt dat stuk laten zien of horen, dat je graag kwijt wilt, omdat het veel voor je betekent of omdat je er trots op bent. De rest houd je voor jezelf.

Wat je moeilijk kunt vertellen, kun je misschien net wat makkelijker opschrijven. Voorlezen zou een volgende stap kunnen zijn.

Verder met schrijven
Je hebt een of meer teksten geschreven en wat doe je daar verder mee? Er zijn diverse mogelijkheden:

Je kunt je tekst een of meer keren herschrijven. De eerste versie van een tekst lijkt misschien een warrige brij die rechtstreeks uit je hoofd komt. Dat kan heel erg meevallen. Als je het terugleest, ontdek je er vaak meer lijn in dan je in eerste instantie dacht. Soms vind je parels van zinnen. Als je een volgende versie schrijft, wat overbodige of minder mooie stukken schrapt, wordt de tekst helderder en kernachtiger.

Je kunt je tekst bewaren in een dagboek of map, om er later nog eens naar te kijken. Het effect kan dan zijn: "Hee, was ik daar toen mee bezig?" Ofwel, relativeren door afstand te nemen.

Je kunt er een brief van maken om naar iemand te posten, die je dit verhaal graag wilt vertellen. Of naar jezelf. Wie krijgt er nog brieven tegenwoordig?

Je kunt de tekst gebruiken als basis voor een verhaal, gedicht, misschien begin je aan een roman. Ik wil je aanmoedigen om van je uitgeschreven ervaring iets moois te maken, dat voor anderen dan jezelf ook ontroerend, grappig of herkenbaar is. Of misschien juist volkomen absurd. Er is van alles mogelijk. Verbaas jezelf over wat er in je opborrelt als je eenmaal het lef en de vrijheid hebt om je pen te laten gaan en je vingers te laten tikken. En hoe blij je daarvan wordt! Schrijf of dicht je heel...

donderdag 22 oktober 2009

Geslaagde taart


Tomaat-basilicum-mozarellataart (voor 4 personen)

Ik maak wel vaker hartige taarten. Ze pakken iedere keer anders uit. De variant die ik gisteren bedacht was heel fraai en smakelijk, dus vandaag geef ik het recept. Je kunt ook zelf bladerdeeg of hartige-taartdeeg maken, maar ik vind die kant en klare velletjes heel makkelijk. De pijnboompitten was ik van plan, maar vergeten. Ik weet zeker dat die lekker smaken op deze zacht smakende taart.

Ingrediënten:

een pakje diepvries bladerdeeg
een lik (room)boter
5 eieren
ruim een pond smakelijke tomaten
twee reuzemozarrella's (langwerpig)
verse basilicum
zwarte peper uit de molen
¼ l. crème fraiche
zakje geraspte kaas (belegen of oud, om het geheel net iets pittiger te maken)
handje pijnboompitten

Bereiding:

Laat zeven of acht velletjes bladerdeeg ontdooien. Een en ander hangt af van de grootte van de bakvorm. Ik heb er een van 24 cm doorsnee en een van 28 cm. Gisteren gebruikte ik de kleinere.
Meng eieren, crème fraiche en geraspte kaas in een kom. Maal er peper naar smaak overheen.
Verwarm de oven voor. Kwast de roomboter in de vorm en bekleed die met het bladerdeeg; de poederige, stroeve kant naar buiten, tegen het plakken.
Snijd de tomaten en mozarella in stukjes, knip flink wat basilicumblaadjes. Vul de taart in laagjes. Begin met een derde deel van de kaas-ei-crème fraiche massa, dan plakjes tomaat, daarop basilicumblaadjes en vervolgens mozarella. Herhaal dit twee keer en sluit af met tomaten en basilicum. Als je bladerdeeg over hebt, kun je er reepjes van maken en de bovenkant ermee versieren. O ja, vergeet de pijnboompitten niet. Ik bakte hem ca. 50 minuten op stand 6 van de gasoven (200 graden, matig) en hij kwam er prachtig gerezen uit, bijna als een kaassoufflé.
Serveer er wat groene salade bij.

Wat er overbleef, nadat lief en ik twee stukken hadden genomen:

maandag 19 oktober 2009

Bedrijvigheid

Het embryo SchrijfTaal groeit. Het heeft een liefhebbende moeder, die voor gezonde voeding zorgt. Genoeg beeldspraak? Nu dan concrete stappen:

Vanmorgen heb ik me laten voorlichten over het project Eigen Werk. In de komende maanden ga ik daaraan deelnemen, als ondersteuning om het bedrijf op te zetten. Samen met andere aspirant eigen baasjes leer ik alles over het schrijven van een ondernemersplan, acquisitie, verzekeringen, belastingen, administratie etc.

Van een (inmiddels ex-)collega kreeg ik een mok met het opschrift "Liever ben ik eigen baas". Ik wen mezelf aan hieruit koffie te drinken op kantoor (werkkamertje boven).

Mijn contacten in de wereld van het schrijven groeien met de dag. Mijn gedicht "Broedplek van der Pek" wordt gepubliceerd in van der Pek Maggezien en komt ook op de buurtmarkt in het straatcafé te hangen. Achter de schermen wordt gebroed op een groot griezelproject op deze markt. Daarover later meer.

Verder bereid ik me mentaal voor op de National Novel Writing Month, zie video:



Ik heb al een notitieboek en een idee, meer voorbereiding kan niet. 50.000 woorden in 30 dagen schrijven lijkt me een uitstekende voorbereiding op het werken onder tijdsdruk. En daarnaast beginnen met Eigen Werk. Hm. Ergens moet een draadje los zitten bij me. Maar mijn handen jeuken.

zondag 18 oktober 2009

Koperen Koffiemobiel




De buurtmarkt 'home made van der Pek' bleek een fijne ontmoetingsplaats. Bij deze een dichterlijke impressie en foto's - met dank aan kwartiermaker Maaike Poppegaai. Volgende keer neem ik zelf ook mijn cameraatje mee, want er is veel moois en geks te zien. En ik hoop vurig dat Tuindorp Oostzaan ook een broedplek krijgt.


Broedplek van der Pek

Met een tas tegen mijn knie
kom ik aangefietst, zie de markt,
leg mijn gedichten tussen
huisvlijt en ambachtelijke worst
een bakfiets brandt bonen:
een koperen koffiemobiel

Het meisje van de slager verkoopt
worsten als broodjes, vertelt mij
haar verhaal, ik spreek
een buurtvader, een lieve Boliviaan
en de vrouw van Maggezien

Buuf van het Sterrenplein komt langs,
stuurt een filmploeg naar mijn kant
buurman vertelt een mop, blaast veren
door zijn hand, neemt klokslag drie
zijn pil – dat luistert nauw – ik geef
mijn woorden weg, verkoop er wat
houd mijn plas nog even op

Espresso van de bakfietsmachine
warmt mijn strot, of is het de calvados?
ik houd vandaag in ieder geval
nog meer van de mensen, van Noord

18 oktober 2009

vrijdag 16 oktober 2009

Grote boodschap

Een rare dag vandaag. We hadden een afgeknapte stortbak, zonder kraantje, zodat het water in de badkamer bleef stromen. De hoofdkraan moest dus dicht en dan maar wachten op de loodgieter. Niet douchen, niet afwassen, geen wasjes draaien. Tandenpoetsen en theezetten met flesjes en bakjes water. En toch af en toe uit gewoonte de kraan opendraaien. Nee, nog steeds geen water, dat is waar ook.

Inmiddels hadden lief en ik allerlei afspraken. Ik met buurvrouw, buurtopbouwwerker en stadsdeelambtenaar voor een oriënterende sessie over het Zonneplein. Het Zonneplein is een lieflijk winkelpleintje hier in Tuindorp Oostzaan. Het kwijnt, vanwege concurrentie met winkelcentrum Molenwijk, de renovatie van tien jaar geleden, de economische crisis en andere tegenslagen. Wat zou het mooi zijn als de winkeliers, de bewoners, de woningbouw en het stadsdeel samen tot een goed plan komen om het plein weer tot leven te brengen. Wordt vervolgd.

Tussendoor liep ik even naar de huisartsenpraktijk, waar de assistente voor de vierde keer de hardnekkige wrat op mijn duim aanstipte. Lief ging naar de kapper, zijn moeder kwam lunchen. Eindelijk kwam de loodgieter; en moest weer weg om het juiste gereedschap te halen. Helemaal naar Amsterdam. Dat duurde even. Aan het einde van de middag was de klus gedaan: een nieuwe stortbak, mèt kraantje en de hoofdkraan mocht weer open. Kon ik eindelijk mijn grote boodschap doen.

En nu achter de laptop kruipen om u van mijn rare dag te vertellen. Inmiddels heb ik e-mails gewisseld met Geert van Istendael. Zijn reactie op mijn analyse van 'Spade' zal bij de volgende Meander Klasssieker gepubliceerd worden. En op Facebook gebabbeld met Diana Ozon, die haar stokoude oven gereinigd heeft. Ik heb mijn gedichten 'Hemels' en 'Gevaar op het IJ' mooi afgedrukt, om morgen - naast mijn bundel - te koop aan te bieden voor een sympathieke prijs op een creatieve buurtmarkt, locatie:
Van der Pekplein. Een rare dag misschien, maar wel veelzijdig.

woensdag 14 oktober 2009

Cijfers grijpen de macht

Prijzen

Achter dit gratis lezen zitten harde
en zachte waren, wat is de waarde
van mijn woorden lezer ik investeer
in u, wat kost een vers, een woord,
een zin vandaag de dag, wat kost
een boterham, een mens, een moslim?

Het liefst werk ik met tekst, maar cijfers
grijpen steeds de macht. Wie snel zijn tijd
volpraat of -schrijft heeft hoge kijk-
en luistercijfers, zelfs liefde komt
in plakjes, hulp in standaardpakjes

Wie weet het tarief voor waardering?
waar krijg ik rente op mijn motivatie?
wie geeft
wie geeft nog
wie geeft nog om
wie geeft nog om te geven?
wie is die gek die daarom geeft?


14 oktober 2009

dinsdag 13 oktober 2009

Oergedicht

Vandaag verscheen mijn derde bijdrage in de reeks Meander Klassiekers, een analyse van het oergedicht 'Spade' van Geert van Istendael.

Spade

Zij bijt het eten uit de grond. Haar snede
keert het bestaansrecht om, vlak bij
de aarde. Wie haar schaafde, smeedde
wil geen gras, wil knol, verteerbaar blad.
Metaal klemt hout. Ooit breken zij hun eden.

Haar meester stoot. Zij steekt, zij doodt. Al wat
het duister zoekt wordt naar het licht geheven.
Zij spreidt een brokkelig bed voor oogstbaar leven.



Geert van Istendael (1947)

Uit: Taalmachine
Uitgever: Atlas, Amsterdam/Antwerpen 2001



Lees hier de analyse.

maandag 12 oktober 2009

Aardnoten en een scheet



Nataraj

Shiva danst met vier vriendinnen
de dikke man en het rinkelbuikje
zes slangen zijn armen, zeven geuren:
chocolade, citroen en sandelhout
mengen zweet met aardnoten
en een scheet

Op vijf ritmes marcheren laarzen
en blote voeten vloeibare figuren
rare vogels duiken van de muren
nu ik erbij stilsta wil ik vaker buik
en heupen bewegen - even vergeten

In een ruimte bekende dansgezichten,
vreemden met wat losse handen
draaien wij derwisjdol
stoten per ongeluk aan
lachen excuses

12 oktober 2009


vrijdag 9 oktober 2009

Herinnering verlicht



Ik meldde al eerder dat ik ben gevraagd om op 28 oktober mee te doen als 'Witte dichter' aan de herdenkingsbijenkomst op de Nieuwe Ooster Begraafplaats. Vandaag kreeg ik een dikke enveloppe met een aantal prachtige uitnodigingen. Het belooft een bijzondere en inspirerende bijeenkomst te worden. Voor meer informatie, kijk op: Herinnering verlicht. De foto's bij dit bericht zijn afkomstig van de herdenking in 2008 en heb ik geleend van de Nieuwe Ooster.

woensdag 7 oktober 2009

Schrijftaal

Er is nog weinig te zien op: www.schrijftaal.net. U wordt welkom geheten en daarna naar dit weblog verwezen. Gezellig, bent u daar weer?

Toch is het bestaan van dit nieuwe web-adres een heuglijk feit: het is het begin van mijn eigen bedrijf, SchrijfTaal, voor taaladviezen, tekstverwerking en schrijfgroepen. Vele jaren werkte ik in de hulpverlening en steeds was ik daarnaast en daarbinnen met taal en tekst bezig. Ik was altijd te vinden voor een schrijf- of redactieklusje en regelmatig verdiende ik daar wat extra's mee. Sinds kort heb ik de hulpverlening achter mij gelaten. Als werknemer dan. Ik heb nog wel plannen, maar dan als zelfstandige.

Wie mijn weblog regelmatig bezoekt, weet dat ik gedichten schrijf en meer. Dat ik van plan ben in november, tegelijk met duizenden andere schrijfgekken, een roman te schrijven, heeft u gisteren kunnen vernemen. De afgelopen weken heb ik Karin Snoep geholpen met haar boek over vrouwen van vijftig plus. Een heerlijke klus: redactie en inhoudelijk advies. Ik houd me aanbevolen voor meer van die projecten.

Mijn eigen plan is om schrijfgroepen te gaan geven. Uit ervaring weet ik, dat schrijven een sterk helende werking kan hebben. In Festina Lente hoorde ik Simon Vinkenoog uitspugen: "A poem a day keeps the doctor away". Hij is er ruim tachtig mee geworden.



Graag wil ik anderen helpen die helende werking te ervaren. In een eerder stadium dacht ik erover om dat vooral door middel van poëzie te doen. Pat Schneider adviseerde me het medium wat ruimer te nemen, en daardoor de drempel te verlagen. "Dicht je Heel" wordt misschien: "Schrijf je heel". Tot zover de plannen. Ik houd u op de hoogte.

dinsdag 6 oktober 2009

Vooruitblik

November komt helemaal in het teken te staan van het schrijven. Op 1 november wordt een gedicht van Henk van Zuiden onthuld in het LUMC (Leids Universitair Medisch Centrum). Daar wil ik bij zijn. Voor meer informatie: klik op de link van Henk.



Verder ben ik zo gek geweest om me aan te melden voor NaNoWriMo. 'National Novel Writing Month.' Eerder International dus, maar InaNoWriMo bekt nog minder lekker dan NaNoWriMo. Ook op Schrijven online wordt dit initiatief ondersteund. Het komt erop neer dat ik tegelijkertijd met duizenden anderen binnen een maand een roman ga schrijven. Resultaten worden online gepubliceerd en (neem ik aan) bediscussieerd.

Kan dat, een roman schrijven in een maand? Ik denk het niet, maar het schrijven van een roman is wel een oude droom en schrijven is een werkwoord. Een maand lang in hoog tempo schrijven, in de weet dat zoveel meer mensen aan het ploeteren zijn, lijkt me nu een grote stimulans om aan de schrijf te blijven. Ik ben benieuwd of ik daar halverwege november nog zo over denk... Ik houd jullie op de hoogte.

maandag 5 oktober 2009

'Wat ben jij nou aan het doen?'



'Wacht maar af'

Een zwalkend pad, rechts
een stapel puin en stenen
uitgebloeide o.i. kers
wat dat moet voorstellen?

'Wat ben jij nou aan het doen?'
ik bedek mijn vrolijk gekleurde vel
met een laag zwart vetkrijt
'wacht maar af' ik zag het
bij de vierde klas

Elke keer als ik een steen opgraaf
groeit de puinhoop – ik kras
met mijn fietssleutel in de vette laag

IJle bonte lijnen komen tevoorschijn
scherven en stenen zullen door
vetkruid schemeren, wacht maar af

5 oktober 2009

zondag 4 oktober 2009

Dierendag en draak

Hallo, ik ben zo met taal en teksten bezig, dat de ideeën over elkaar struikelen en ik af en toe bijna 'overstroom'. Het onderstaande gedicht is een poging tot kanaliseren. Wat drakerig misschien.

Stroomgebied

Het oppervlak heeft wel eens
stilgelegen, maar de bedding
viel nooit droog

Dijken van frustratie
heb ik eindelijk doorgestoken
woorden storten zich trots
in de diepte

Ik mag kolken, struiken slepen
even buiten mijn oevers treden
geef me over aan het verval
naar de verre verre zee


4 oktober 2009

Henk van Zuiden en Husky Diva herinnerden mij eraan, dat het vandaag dierendag is. O ja! Voor die gelegenheid heb ik een gedicht opgehaald over een hondje, dat er al enkele jaren niet meer is, maar altijd in het geheugen blijft van mij en mijn beste vriend.

Adieu, mon lit
voor Slammer

Een lijster zingt mij uit mijn slaap
en lang lig ik te hinken tussen
willen of niet

Er is een hond voor nodig
om mij uit bed en huis
te trekken – ik ga

Schelpen breken onder mijn voeten
stokken gooien, fluiten

2004

vrijdag 2 oktober 2009

Buurtlunch



Een kort bericht vandaag. Ik zit midden tussen teksten en afspraken. Vanmiddag ben ik even naar de buurtlunch in het Zonnehuis geweest en heb daar weer wat actieve buurtgenoten leren kennen. Een man van 82, die nog bij Ajax heeft gevoetbald. Helaas vergat ik zijn naam te vragen. Voor zijn 80e verjaardag werd hij onthaald in de koninklijke loge van de Amsterdam Arena. An, die al jaren vrijwillig kookt bij allerlei gelegenheden en ook deze lunch had verzorgd. Ze vertelde dat ze in het Guinness Book of Records staat, met het feit dat ze voor 176 euro een week lang voor tien mensen heeft gekookt. Iemand die zeker geen eten verspilt! Mensen van buurthuis de Evenaar, die allerlei activiteiten verzorgen voor de bewoners van Tuindorp Oostzaan. Waardevolle mensen!

Buurvrouw Karin regelde dat ik mijn gedichten 'Hemels' (uit Nageljongenstraat) en 'Plein van Sterren, plein van Planeten' mocht voordragen en vertelde zelf over het opknappen van het Sterrenplein en de nieuwe plannen voor het Aldebaranplein en het Zonneplein. De pleinen van Tuindorp Oostzaan zullen weer gaan stralen. Zie ook: plenty pleinplannen