Hallo, ik ben zo met taal en teksten bezig, dat de ideeën over elkaar struikelen en ik af en toe bijna 'overstroom'. Het onderstaande gedicht is een poging tot kanaliseren. Wat drakerig misschien.
Stroomgebied
Het oppervlak heeft wel eens
stilgelegen, maar de bedding
viel nooit droog
Dijken van frustratie
heb ik eindelijk doorgestoken
woorden storten zich trots
in de diepte
Ik mag kolken, struiken slepen
even buiten mijn oevers treden
geef me over aan het verval
naar de verre verre zee
4 oktober 2009
Henk van Zuiden en Husky Diva herinnerden mij eraan, dat het vandaag dierendag is. O ja! Voor die gelegenheid heb ik een gedicht opgehaald over een hondje, dat er al enkele jaren niet meer is, maar altijd in het geheugen blijft van mij en mijn beste vriend.
Adieu, mon lit
voor Slammer
Een lijster zingt mij uit mijn slaap
en lang lig ik te hinken tussen
willen of niet
Er is een hond voor nodig
om mij uit bed en huis
te trekken – ik ga
Schelpen breken onder mijn voeten
stokken gooien, fluiten
2004
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten