Oergedicht

Vandaag verscheen mijn derde bijdrage in de reeks Meander Klassiekers, een analyse van het oergedicht 'Spade' van Geert van Istendael.

Spade

Zij bijt het eten uit de grond. Haar snede
keert het bestaansrecht om, vlak bij
de aarde. Wie haar schaafde, smeedde
wil geen gras, wil knol, verteerbaar blad.
Metaal klemt hout. Ooit breken zij hun eden.

Haar meester stoot. Zij steekt, zij doodt. Al wat
het duister zoekt wordt naar het licht geheven.
Zij spreidt een brokkelig bed voor oogstbaar leven.



Geert van Istendael (1947)

Uit: Taalmachine
Uitgever: Atlas, Amsterdam/Antwerpen 2001

Lees hier de analyse.