dinsdag 31 maart 2009
Tranen met tuiten
Zout water
Ik probeer het eens met rugslag
maar wijk af van de koers -geen zicht
verzuip in gedachten die opzwellen
als een oceaan bij het lezen van
de scheepsdokter, die stierf voordat
ik begon
Een zak van een zwemleraar sleurt
me uit het bad. Sindsdien heb ik
een waterhoofd en zweet
geen oplossing
Beton raspt ruw mijn buik
geschaafd zit ik onder de bok
Wat doet dit bovendrijven?
Een stroom van woorden maakt
wie ik uit mijn verleden gekneed heb
ik kan best zwemmen en zie
mezelf overdrijven
(oktober 2008)
maandag 30 maart 2009
Toeval is toeval
IJt is wat de kraai schijt
Het einde van de vrijheid valt
op maandag, met een hoek zon
in de achtertuin, een boek
om in te bijten
Papa zei: “als er een kraai in mijn
bierflesje schijt, win ik de loterij”
Ruziënde huisdieren, blote knieën
en een lichaamswarmer
Met een merkwaardig stemgeluid
laat een meeuw iets vallen
krijtwitte spetters op tafel, mijn hand
en een willekeurig gedicht
30 maart 2009
zondag 29 maart 2009
Teruggevonden
In april/mei 2003 zette ik zelf een klein bundeltje gedichten in elkaar en maakte dertig kopieen, waarvan ik er nog een terugvond, bij de verhuizing van de ene boekenkast naar de andere. Het boekje heette 'Trechter'; het titelgedicht staat hieronder. Ik besteedde uren aan de afbeeldingen op de voor- en achterkant: aquarels van een wit trechtertje, met veel blauw. In een later stadium zal ik die afbeeldingen uploaden.
Trechter
Er hangt een hamer in de lucht
trek je ziel weg voor het
oordeel valt
Heeft de jury een uitspraak?
jawel edelachtbare
de verdachte is schuldig
aan onvolmaaktheid
de straf is levenslang
schuldgevoel en spijt
De ziel gaat in beroep
maar het Hof maakt
ook niet vrij
Oordeel
stapelt zich
op oordeel
Menselijkheid
is doodzonde
de gang naar
de rechter
is een trechter
de tralies
zijn van staal
De ziel zal zichzelf
moeten vrijspreken
(2003)
zaterdag 28 maart 2009
Gewoon
Actieradius
In het ingerichte huis kan het gewoon
beginnen. Slapen en gordijnen opentrekken
een kleedje recht, hart voor de katten
Vroeger hadden we alle drie een hoek
van de huiskamer. Onze werelden
bouwden we met plastic boerderijdieren,
racebaansegmenten en legostenen
tussen de bloemen van het tapijt
liepen spoorverbindingen. Bij mijn broers
was er altijd oorlog. Ik bleef maar bouwen,
tot etenstijd. Daarna zou het spelen beginnen
Nu het huis is aangekleed, kan het
gewoon beginnen. Boeken uit de kast
trekken, andere terugzetten. De tuin in,
vlier en madelieven planten. Geen erger
vijanden dan lelijke struiken. Ik ben
gestopt met vrede stichten
28 maart 2009
vrijdag 27 maart 2009
9 1/2 months
Seroom
Voor de draaideur maai ik
het rookgordijn weg en slalom
om rollators – dàt niet, gelukkig
Bij de balie wacht ik achter
oma die uitlegt dat ze niet op die en die dag kan
want dan moet haar kleinzoon afzwemmen,
dat is een heel feest en bovendien kan je beter niet
met een open wond naar het zwembad
dus een week later is toch beter
Ik word gesignaleerd
hokje in, kleding uit
dokter komt zo
Verpleegster legt aan nieuwe uit
hoe het werkt, met zo’n pot
-pak er maar twee, spreek ik uit ervaring
het is weer 800 cc
het vocht zoekt al vijf maanden
een nieuwe route, ik bereid me voor
op een jaar
(november 2008)
woensdag 25 maart 2009
Analyse van een gedicht van Slauerhoff
De Zonnesteek
Hij maaide zich door de ombuigende landen,
En dacht dat het nooit een einde nam:
Dat hij tegen de zon als een slaande vlam
Staalblauw boven 't koren kon blijven branden.
Hij seinde haar dat hij won, dat hij kwam
En feller den bloei van 't seizoen aan zou randen,
Als man met de zeis verminken tot oogst,
De halmen met stompe sneden vermorzlen
En uit de aren de korrels dorschen
En het sap uit het kaf tot het zemeligst droogst.
Maar toen trok hem 't graf van de horizon
Met een draad die zich naar zijn oogen spon,
Glinsterend, prikkelend en stekend;
Hij ging maar sikkelend, houwend en brekend.
De halmen knakten.
De akkervlakten
Lagen tot den einder kaal...
Toen lag hij voorover gekruisigd, plat
In de stekende stoppels,
Als martlaar gekoppeld
Aan zijn zegepraal.
Toen kwamen de wagens -
de velden wentelden
Onder hen voort.
Toen kwamen de wagens -
Zijn handen tintelden,
De spieren trokken,
Hij greep een groote, gele
En slingerde ze de zon in 't gezicht.
Deze bloosde – een schicht
Spleet haar in tweeën:
Eén stuk viel naar beneden,
Het andere sprong in zijn zwellend hoofd.
Hij stierf, hij had de Grootste gekloofd
En strekte zich uit, moe van zijn macht.
Het was volbracht...
Hij nam zich voor met zonnestelsels te gaan keeglen
En 't heelal voortaan van zijn navel uit te reeglen.
J. Slauerhoff (1898-1936)
Uit: Verzamelde Gedichten, Nijgh & Van Ditmar, 's-Gravenhage-Rotterdam, 6e druk 1961
Oorspronkelijk in Archipel, 1923
Lees hier de analyse
dinsdag 24 maart 2009
Boekverhuizing op komst
Gevoel voor verhoudingen
Voor de rest van de week is rotweer
voorspeld, ga ik met boeken bezig
bye bye, billies mogen boven
de nieuwe gaat het huis domineren
Een woonkamer met hersens
hoogte x breedte x diepte
niemand klimt meer op de kast
niks naast of onder de kast
Stapels maken. Bundels bladen
verhalen sprookjes; de hele bibliotheek
afstoffen. Kamelen, spelletjes, vazen
nemen hun intrek. Welkom thuis.
24 maart 2009
maandag 23 maart 2009
Recept voor een voor-voorjaarsdag
Warme mandarijnen
De poëzie heeft zich teruggetrokken
tijdelijk geen tirannie – we hebben het
er zelfs niet over; dromen van de dood
van een idool; willen de nieuwe knoppen
van kale bomen indrukken
Gedisciplineerd een stukje uit de krant
scheuren – maar die slagroom! Ik groei
al dicht. Behoefte aan voeding, geen beheersing
vijanden komen vanzelf, voor het contrast
de wereld krimpt tot mijn huisje
Daarbuiten schuiven ministers crises
in hun mouwen, trekken er bonussen uit
Wat zal ik schrappen, wat is boeiend genoeg
om te laten staan. Dit niet, in ieder geval
een truukje. Doos!
23 maart 2009
zondag 22 maart 2009
Het was leuk
Elke dag een afdruiprekje
Ik heb een futsj gemaakt, zacht en zeer
genietbaar, en schenk soep in kommen
lief verdeelt groententaart: punten voor
behulpzaamheid
Een vriend zingt doodziek “lang zal ze”
door de telefoon; ik krijg een speldje
met madelief, oorbellen om te janken
zo mooi. Punsj met of zonder?
Kaarsen bij de gordijnen van de buurvrouw
wij vinden in vitro in de baas zijn tijd te ver gaan
Iedereen eist maar van alles. Een kat
springt op een schrikkende vriendin,
geen kind. Ze gilt.
Er stond wel een moraal, maar die heb ik
geschrapt. Bedenk zelf maar wat.
22 maart 2009
zaterdag 21 maart 2009
Vandaag een feestje
Op de heupen
Liever hadden zij zich thuis
in de bank geboord bij hun
vermoeide kont
Zij gaan niet vaak naar feesten
maar er zou dans zijn en bekenden
dus wie weet werd het wat
Droge wijn aan de rand van de zaal
waar het ritme begon
was die kont niet stil te krijgen
moesten zij wel die voeten volgen
naar die vloer, werd alles wakker
Konden zij niet kiezen
tussen met zichzelf of samen
hoefden zij dat niet
hadden het heen-en-weer
(mei 2006)
vrijdag 20 maart 2009
Die eeuwige rechter
Materieel
Dunne blauwe Wilma's sleepten tot voor kort
over de vloer, maar hielden niets tegen. Daarom
nu olijfgroene warmte om binnen te blijven
terwijl de tuin gewied wil worden. Een nieuwe
bezem om de stoep te vegen.
Komen dromen los van bankstellen en karpetten?
Innerlijk onthoofdt de rechter voortdurend een
slechte dichteres zonder diepgang. Ben je nou
helemaal eendimensionaal? Daarom boos op oordelen
van buiten.
Waar het werkelijk plaatsvindt: vele woorden schrijven
bijna zoveel schrappen opdat de leegte zegt wat ik niet
wil zeggen. Maar het heeft ergens gestaan. Dat geintje
kennen we nu ook wel. Stilte. Respect.
20 maart 2009
donderdag 19 maart 2009
Rood licht
Kaarslicht
“Englisch? Deutsch?” -”Nee, Nederlands”
We bevaren wegen die we anders fietsen
en zien the smallest house in Amsterdam,
huizen van acht miljoen en de gracht met
zeven Brückenbogen. Dankzij de Eenhoorn
sluizen stinken onze grachten nooit. Nooit?
Strafpunten voor bumpen langs de kade
“Doe het dan zelf,” bij-de-handt de kapitein
Bij de Alte Kirche naast de oldest profession
stappen we uit voor een walk through
das Rote Gebiet en een jeniever in the Old Saylor
vier beeldschermen trakteren op een doelpunt
van Ojaks. Wat niet mocht baten, las ik later.
Ocherm.
Terug langs werkeloze hoeren -mijn neefje vond
het zielig voor die vrouwen- wij hoorden handjeklap
Nuts en Käse aangevuld. Is dat het werk van de kapitein?
Over the IJ de laatste slokken wijn; langs de fietsenflat
giechelen we naar de pont, voor nog een tochtje.
Rode bloemen die op tafel zoenen; ware romantiek.
19 maart 2009
woensdag 18 maart 2009
Steen en woorden
Daar besloot ik het, op een strand, kijkend naar een steen en de woorden opschrijvend: ik ga dichten. Vanaf toen werd het een dagelijkse bezigheid.
Steen
De branding bespringt de grote steen
al jaren
meestal komt hij tot het midden
een rok van schuim
en dan een hogere roller
over de top een witte pluim
het water sijpelt, druipt af
de zee trekt zich terug
Madeira, 17/04/01
dinsdag 17 maart 2009
maandag 16 maart 2009
Wond
zondag 15 maart 2009
Vampier
Laat dat
Het liefste zou jij
in mijn wond kruipen
om zelf verzorgd te worden
Laat dat, ik sta dat zieke spel
niet toe van arme ik dus arme jij
je hoeft niet terug te vallen
op een behoeftig kind
Ik heel en maak me sterk
jouw pijn zit dieper
om die reden laat ik woede
varen en trek vermoeid
aan mijn blik mededogen
(juni 2008)
zaterdag 14 maart 2009
De krant lezen maakt agressief
Oorlog als bron van vreugde
“Mannen zijn krijgers, vrouwen
houden van krijgers. Een wereld
zonder oorlog is onmogelijk omdat
dan ook menselijke emoties als
agressie, haat en wraak zouden
moeten worden afgeschaft.”
“De pijnlijke confrontatie tussen
de brave overste Karremans en de
brute slager Mladic liet zien dat
een vreedzame cultuur niet alleen
voordelen heeft. De Nederlandse mi-
litairen stonden weerloos tegenover
het rauwe geweld van de Balkan.”
Waarom heeft Israël niets te vrezen?
“Binnen een half uur kunnen we van
Iran een radioactieve woestijn maken,”
“Ik zou niet in een wereld willen
leven waarin alle agressie gesubli-
meerd wordt. Dat heeft iets onsmake-
lijks. Sublimatie is onecht.”
Martin van Creveld; Volkskrant, heden
Hij heeft gelijk: dit interview maakt
me agressief. Met veel vreugde zou ik
een echte kogel op hem afsturen, of een
handgranaat. Niks sublimatie.
Toch vind ik soldaten onsmakelijk.
En dom.
14 maart 2009
vrijdag 13 maart 2009
Bal op knappen
donderdag 12 maart 2009
Brandpunt madelief
Moordkarakter
Doorgaans bloedlief personage
verkalkt in buurt van brute domheid
Wil uit alle macht negeren
kanniet
is dood
brandpunt: madelief
Ze kruipt hardnekkig onder nagels
versteent de lucht, wat mokers,
slopersbal en stoommachinewals
oproept
Een vriend biedt aan een draad
te spannen – haast begrijp ik
moordenaars
Niet rusten tot je doodgedroomd bent
vocht loslaten, maar het is beter
te vertrekken naar een vredig werkveld
met als brandpunt madelief
12 maart 2009
woensdag 11 maart 2009
Grote Hond (tjielp tjielp)
Serieus
Al zijn jouw ogen nog zo groot
mijn mond gaat niet dood
al blijf je dreigen
ik zal niet zwijgen, maar schreeuwen
fluisteren en schrijven
tot er wordt geluisterd
Je bent een grote hond
die bang is voor mij
je blaft je overal doorheen
Maar mijn mond gaat niet dood
mijn hand schrijft zichtbaar
tirannie de wereld uit
(november 2008)
dinsdag 10 maart 2009
Woorden als fluwelen lappen
Huisje, enkelsteens
Papier tot aan het plafond, bedekt
met lettertekens, fluwelen lappen
hangen kou buiten te houden
een kleed waar katten kroelen
kruimels verdwijnen
De deurbel geeft boeken af
Wat graag zou ik werken
vervangen door woorden
vaker schaar en lijm gebruiken
om dingen uit elkaar
en samen te voegen
Het universum binnen mijn perken
altijd wel ergens een crisis
door te hakken. Niets doen
is vaak het beste
10 maart 2009
De bron van deze tekening (eigenlijk een schrijfoefening) is 't Puttertje
zondag 8 maart 2009
De schoonheid van het onvolmaakte
Of: de kunst van het onberaamde
Wabi Sabi
Gelijmd oor laat los
opnieuw twee witte stompjes
aan diepblauwe mok
(oktober 2007)
Lees meer over Wabi Sabi
Wabi Sabi
Gelijmd oor laat los
opnieuw twee witte stompjes
aan diepblauwe mok
(oktober 2007)
Lees meer over Wabi Sabi
Vrouwendag
Voor alle kwetsbare en krachtige vrouwen
Verscheurde vrouw
Zij is een meisje met een molensteen
haar eigen beeld van zichzelf
Hij is een held. Hij helpt haar
uit het water, sleept haar op de kant
en zet haar op de steen, te drogen
Detail: de ketting zit er nog
Toch zweeft zij een paar weken
op de thermiek van bewondering
Ongemerkt voegt hij ketens toe:
zijn drank, hun kinderen,
bijvoorbeeld
Dan begint de ellende
details verzin je niet
De zoete hemel scheurt
zij graait naar de wolken
die bieden geen houvast
meer
Er moet gehakt
en gezaagd in steen
werken aan haar eigen beeld
een monument
van vrijheid en kracht
(2007)
zaterdag 7 maart 2009
Zaterdag zendag
vrijdag 6 maart 2009
Heldergele sterretjes
Speenkruid
Waarom je me zo blij maakt
als ik je zie
om je vroege geelheid
in het nog bijna niets
omdat ik weet hoe je heet
en waarom
Omdat je er bent
daarom
(voorjaar 2003)
Meer informatie over het plantje vind je hier
Abonneren op:
Posts (Atom)