Iemand had ergens haar hart begraven

Iemand had ergens haar hart begraven
'Niet nodig', zei ze, 'nergens goed voor.'
En leefde lang en zakelijk

Totdat er ineens iemand door de tuin liep
precies over dat stukje aarde
de grond veerde en het hart bewoog

Het mens kreeg een onbehaaglijk gevoel,
rilde, wist niet wat er gebeurde
haalde haar schouders op, rilde opnieuw
keek in de tuin en zag de grond beven

'Daar was iets,' dacht ze,
pakte een spade, groef, vond het hart
schrok, groef dieper en stopte
het weer onder de grond – liep weg

Langzaam begon het hart omhoog te kruipen
Zou het nog op tijd komen?


(juli 2008)

Vrij naar: Toon Tellegen – er zijn mensen die nooit gelukkig kunnen worden

Het is de Toon

Toon

In de kast staat een dichter
die er steeds uit wil komen
zacht roept zijn stem:

“Neem mij ter hand
mij lezen maakt gelukkig

al schrijf ik droefheid
en gemis, ik streel
luidkeels je snaren

mijn toon is altijd goed
ook van het zwartste blad
spat liefde en verlangen.”

Wat zou ik graag die mens
eens horen spreken, teer
opnemen en voorzichtig
tussen bundels leggen.

(juli 2008)

Inmiddels heb ik Toon Tellegen in Perdu 'Raafvogels' horen lezen. Verontrustend. Toon heeft een exemplaar voor mij gesigneerd. Ik gaf hem mijn 'Nageljongenstraat', met opdracht. Ik weet niet, wie er meer verlegen was, hij of ik.

Dierengedichten

Duo Bont

Bij het ontwerp kwam noch Mondriaan
noch Pollock kijken. Glas-in-lood komt
ook niet in de buurt

Een zwarte neus, een roze
een vierkant lapje in een hals
een oor met een wit puntje

Na het eten begint het
pootje nat
oogje wrijf
tenenkrommend lief

Ze likken of de vlekken
ervan af moeten
gelukkig lukt dat niet

(oktober 2008)


Nu in de winkel:



Zie ook: actuele pagina van Henk van Zuiden

Klassieker

Cannes

In een woestijn van zon, dicht langs de zee
staan de platanen in een brede allee;
dorstige herten, plotseling betoverd
en in hun ren naar ’t water star gebleven,
het groene lichaam wit gevlekt, hoornen geloverd,
het wit gewei breed opgeheven.

Langs lopend, te gezond, te naakt
en door een lichte wijn in een soort droom bewegend,
besef ik plotseling de enig werkelijke zonde:
dat ik door het verwonderlijkste nauw geraakt,
zonder besef door het bestaan gezegend
en door de schadelijkste dingen nauw geschonden,
ver van de werkelijkheid ben weggeraakt.

M. Vasalis (1909-1998)

Uit: Verzamelde Gedichten, G.A. van Oorschot, Amsterdam, 2006
Oorspronkelijk in De vogel Phoenix, A.A.M. Stols, Amsterdam,1947

Meander Klassiekers:
Analyse door Wim Kleisen

In maart verschijnt mijn analyse van De Zonnesteek van Jan Slauerhoff

Donderslag

Close encounter II

Zet ik op mijn gemakkie
voor mezelf een lekker bakkie
de katten vreten tevreden
nietsvermoedend op de tegels

Toetert mijn kont
vliegen de etensbakjes in het rond
slippende pootjes door de kamer
vallende bloempotten, knallende
deuren, ze scheuren naar boven
verstoppen zich onder het bed

Het effect van een scheet
is soms niet te geloven!


(november 2008)


Breedbekscheet
(heel oud filmpje)

Klik hier voor meerkeuzescheten

Onder dieren

Uitgeverij Kontrast koos een van mijn gedichten uit voor publikatie in de verzamelbundel : Onder dieren (verschijnt in maart). "Close encounter" was een ander gedicht dat ik inzond.


Close encounter

Bovenaan de trap zit ik
met bonkend hart
en dikke pluimstaart

Wat is er gebeurd?

Ik kwam holderdebolder
aangerend, geen kolder
deze keer, maar een klap
van het luikje tegen mijn gat

Ik vloog erdoorheen
nadat ik buiten een beest
had ontmoet, met poten
een staart en vlekken
net als ik maar groter

Nieuwsgierig was ik wel
maar het beest sprak een totaal
andere taal, schreeuwde:
WOEF WOEF WOEF!
Ik schrok -


And the winner is:
Droppie!

Uit het hoofd van....

Bron afbeelding: Kunststof archief

Ik heb er eindelijk weer een: een dichter die echt mijn aandacht weet vast te houden en na enkele gedichten mijn eigen dichtader opent. Hoera!

Een eigen leven

Ik neem een slok en bevind me in het hoofd
van een dichter dat niet zijn hoofd is maar een voorstelling
van zijn hoofd in het mijne

Gedachten doemen op en af
hebben niets met elkaar te maken
behalve dat zij in zijn hoofd in het mijne
iets met elkaar te maken hebben

Dat is ook al niet waar, want
er zijn triljarden verbindingen
als een giga-genenpool bevruchten denkbeelden elkaar

Nu moet ik nog bepalen of de slok toverdrank
was, of koffie of een homeopathisch middel
tegen depressies. Fout! Het is niet tegen depressies
het is een middel dat op het geheel inwerkt

Welk geheel? Van mijn stemmingen, gezondheid,
wordt de balans in het universum hersteld? Gebeurt
er dan ook iets in dat andere hoofd in mijn hoofd?

Hij wordt plotseling opgewekt als Lazarus
weet niet wat hem gebeurt. Of het middel werkt averechts
hij kan alleen nog sombere gedachten produceren en herhalen
in zijn hoofd in mijn hoofd. Of echt.

22 februari 2009


Geinspireerd door Nachoem Wijnberg - het leven van

Verwarring

Roer om

Optie: beter leren de vertaalslag
te zwemmen van mens naar machine
Andere optie: de geest uit die
robot (Slavisch woord) bevrijden

Leven van metaal, papier, plastic,
mensenvlees, licht, stroom, liefde
of alles

Unscramble dit alstublieft


21 februari 2009



Anangrams?

Modern Times

Andere tijden

We spreken niet meer van
vorm of vent, maar
van format en content

20 februari 2009

jij jij jij van mij lief

Jij lief

Jij kwetsbaar lief
jij bent, hebt mij
gevonden, je zag
- hoort mij soms niet
of geeft geen sjoege

Je boterhammen
laat je slingeren
de katten vinden
dat niet erg

Mijn hoofd schudt, handen
vouwen je broeken

Jij staat achter mij, ineens
omhelst me zacht, mijn liefde

(november 2008)

Geen plaatjes vandaag; die mag het gedicht zelf oproepen

Spleen

De terracotta aardbol steekt
dakpannen in de lucht – verder
kijken kan niet

Een zeegroen monster draait
haar bultrug om en om
genoeg van de in opaal verpakte dagen

Ramen huilen nergens
om, om alles

Morgen staan hier: de oude stoel
twee nooit voltooide wolken

(januari 2009)

Zomaar een bijzondere straat

De straat

Er ligt puin in de Czaar
waar eens Peter trappen
vermoeide muurverf lagen
bloot vlakken blauw en rood
meisjesbehang verbrande balken
brandnetels op zolder

Slopende alcoholist machine vergat
planken voor de deuren ramen
op slot te doen

Lijn 10 wacht op lijn 10
bij de wegversmalling

Geen boom
Een stokoude bloemist
Veel te kleine
- appels buiten -
huizen. De Turkse kruidenier
Dunne plastic zakken
aan de deurpost

Het waait langs de rails
Gevels geven het op
lopen dood naar het spoor

Daarachter blokken,
nieuwe, kille
om later af te breken

(oktober 2006)

"Gewoon doordouwen"

Het ommeheen*

Klein is het heden: de blauwe kruik
op mijn navel, poes tussen mijn knieën
een arm die weer zenuwen heeft

Morgen de pijn van anderen gelukkig
weer wat groter - dat ik luister

En waag het niet
mij in de kreupele hoek
te knallen

“Gewoon doordouwen,” beet de vrouw
naar de man met het zere been, wat een teef
maar het was voor hem het enige wat erop zat

Ziek = ziek maar toch moet het verzuim omlaag. De cijfers
zijn de baas vandaag. Dit is wat ik overal zie

Om me heen

16 februari 2009

* “Het om me heen ontsluitend waar het kijken ingekeerd uitschrijft een weg vindt.” Rozalie Hirs: Geluksbrenger

Peertje


Die gloeilamp in mijn buik
brandt van begeerte
al is het rood door vloeikramp

zoen de man die zei
een goede schipper gaat
ook door een rode zee

een handvol soldaatjes
schiet zijn doel voorbij
de wond is al gaan bloeden

(augustus 2006)

Hier moet je zijn voor Valentijn

Rusten

Ik vind je niet in oude liefdesdichten
dat opgeklopte mooie woord-gedoe

ik zoek niet meer in opgejaagde wolken
ongrijpbaarheid doet er niet meer toe

ik vind je niet in wanhoop, twijfel, verte
ik vind je in mijn armen, moe

(november 2007)

Misschien moet je bij de douane gaan werken

Er was geen grens
en de mensen liepen
over mijn gras - “Hee!
riep ik, “doe dat niet!”
maar de mensen keken
niet om, waren al weg.

Er kwamen nieuwe mensen
er was nog steeds geen grens
alleen wat losse bordjes
“niet betreden alstublieft'”
De mensen lazen niet
ik lag in het gras
dacht na

De volgende keer
had ik een schutting
een hek van hout
de mensen klopten aan
ze mochten binnen
blij was ik en gastvrij

Totdat de tank
mijn hek, mijn gras:
alles plat - ik huilde
vrienden hielpen
mij overeind, mijn hek
mijn gras.


(juli 2008; naar: ik trok een grens - Toon Tellegen)

Ik ben een knipoog

Mijn hoofd is mijn haar
het linkeroog is groot en rond
verbaasd
het rechter voorgoed gesloten

teken een neus
een brede mond op mijn buik:
daar ben ik dan
lachen, man!

(juli 2008)

Een boek over keuzes in de behandeling van borstkanker

Flower power

Bellis perennis

Geen grasveld zonder mij
en mijn zussen. Noem mij lief,
tè lief, naïef, onschuldig
wij vormen kransen

Na de wals
de hak
de voetbalschoen

Sta ik op
Bellis perennis
Bellis perennis
forever


11 februari 2009

Wordt gebruikt in
homeopathie

Fanclubavond

Cirkel van vijf

Tien handen liggen op tafel
een ronde tafel
met vensters naar de vloer

Handen van vrouwen
geven en wensen
zoeken werk, vertrouwen
gezondheid, inspiratie

Stralen

Gesloten ogen
voeten op de planken
handen ineen
rechts op links

In stilte noemen wij namen
van anderen
laten handen los

Terug bij ons zelf
ruimte voor mededelingen
een nieuwe afspraak

(mei 2008)


Hier meer over fanclubs

Lawinegevaar

Advies aan klimmers

“Als je altijd drie van de vier vasthoudt
kan je niks gebeuren”
soms moet ik er even twee loslaten
om iets te bereiken. Is dat nou moed?
Of roekeloosheid. Hoe dan ook,
een nieuw houvast vind je
door een hand of een voet los te maken

Ik sla geen beitel meer in steen
ik dicht, richt in, bedenk
dat ik niet altijd omhoog hoef
zeker niet via andermans hoofd

Zijwaarts klimmen kan ook, of lang-
zaam afdalen, rustig op rotsbodem
staan en steun zien daarboven
of op mijn rug liggen, wolken bekijken
als er maar geen stenen op mijn gezicht -


9 februari 2009





Bron: link naar flickr

Poezen en poezie

Droppie leest Lucebert in bureaula


Zondag, ononderbroken


En dat we vrijen
ondanks moe en pijn
dat jij in mij
dat we samen zijn

De kat, het boek
van het bed valt
wat was dat?
geen idee, ga door

We voegen vocht
bij de daad, komen
zonder woord

Vinden rust
en boek en kat
terug na afloop


(november 2008)

Gedicht werd eerder hier geplaatst op 9 november, met leuke reacties

Nog een actie van Droppie: (filmpje)

Uiting

Ik ben van mening dat
ik vrij ben mijn mening
te geven

Verder ben ik van mening
dat fluisteren meer respect
afdwingt dan toeteren

hoort u mij?

OREN OPEN JA!

Ik vind dat mensen met foute meningen hun smoel moeten houden
en overigens heb ik chronisch gelijk; van dat standpunt wijk ik
in de regel liever niet af

Wee het strobreed dat mij doet struikelen
het spaak in mijn wiel

(ongelijk is dodelijk voor het ego)

Een sterke tekst om in marmer te beitelen
iets voor een grafsteen

7 februari 2009

Mijn enige sonnet

Ik laat me zelden op vaste vorm betrappen in mijn gedichten. Voor mij voelt die als een keurslijf. Toch heeft aan mij soms de angst geknaagd, dat ik geen 'echte dichter' ben, als ik niet ook het ambacht van het sonnetten schrijven zou beheersen. Nu vind ik dat onzin. Vooral omdat het me niet lukte. Mijn vrije geest kwam in opstand. 'Regels zijn er om vanaf te wijken' ligt op het puntje van mijn tong. Om die reden heb ik toch een keer een sonnet geschreven, met een wat baldadige inhoud. Dat dan weer wel.


Concert voor twee zintuigen

Vandaag heb ik me voorgenomen
om enkele kilo's te verliezen
er zit ontbijtkoek in mijn kiezen
op dat moment ben jij thuisgekomen

Met bruine bonen en gehakt
een opgewekt 'Chili vandaag'
de afslankthee is van mijn maag
rustig naar Darmstad afgezakt

Ik verheug me nu al op de nacht
waarin - naast andere geluiden -
ons een geurend galmen wacht

Mijn winden zullen walmend klinken
die van jou zijn meestal zacht
maar wie wint deze keer met stinken?

(juli 2008)

Wolken hakken

Door fysiek ongemak heb ik het voorlopig laten rusten, maar ik heb lange tijd veel plezier beleefd aan beeldhouwen. In verschillende soorten steen hakte ik wolken uit. In mijn vensterbank staat nu een onvoltooide wolk van roze marmer. Prachtige wolkenfoto's zijn te vinden op: cloudappreciationsociety




Copernicus

In miljoenen marmergroefjes
verzonken
maak ik door twee wijze woorden
honderdtachtig graden rechtsomkeert
hak ik niet de wolken uit
maar alle lucht eromheen
de ruimte neemt een wending
krijgt vorm


(januari 2008)

Deze golvende wolk is zo te zien van albast.



Bron: beeldhouwer Peter van Dortmondt

Heel snel

Verbinding en veerkracht

Zeer snelle veerboot vliegt
met hulp van tijdelijk personeel
voor de vierde keer tegen kade

Orakel gedicht

Geluidsbeeldenkunstenaar Ricardo Huisman maakte een geluidsbeeld (soundscape) van onderstaand gedicht. Je kunt het beluisteren op:

Soundscape

In het voorjaar zal het te horen zijn in het Orakel in het Noorderpark. Wat dat Orakel is:

Het Orakel


Groei op (samen)


Een slimme struik die mij omhelst
en overwoekert - even zoog ik
adem in toen loten aan mijn hielen
likten, uitlopers mijn enkels kietelden
ik noodde je tentakels hoger
bladeren reikten naar mijn dijen

Nu draag ik een rok van lover
wordt mijn borst door groen omvat
tot dat gebladerte gevaarlijk dicht
mijn strot benadert – dan maak ik
mijn armen vrij, steek ze in de lucht:
‘Gewonnen!’

Niet dat ik je takken afruk
wel dat ik ze aan mijn hart druk
met mijn tengels over jouw tentakels
hoofd en haar volkomen vrij
waaien tongen door het woud
als geesten

(gedicht november 2007)

Voor alle volle vrouwen

... van wie de hand steeds vaker naar de koekjes gaat. Die geplaagd worden door schuldgevoel en onhaalbare schoonheidsidealen.





Buikje mijn


Die extra plooi is juist wel mooi
wat zal ik die bevechten?
hou op schei uit
ieder pondje gaat langs de rechter
in drie jaar tijd mijn omgekeerde
streefgewicht

Gezwicht voor de jojo
what goes down
must come up
weigerende ritsen

Twee handen op één ronding
meid wat ben je lekker vol
als je billen en andere wangen

Ik streel je beschilder je
met zoete geuren
en vecht niet meer
tegen de zwaartekracht
de bierkaaibuik
ik spreek je vrij
van schulden


(mei 2005)

Voorjaarswens

Wolken


Lieve hemel

loodblauw bedot geel en oranje
tinten zonder naam golven met
witte koppen als wolken drijven
met een noodgang voorbij vanaf
nu wordt het lente als vliegende
schotels met of zonder zwavel
komen bollen uit de grond in
weer meer tinten wit oranje paars
en breken takken open met groen
geweld en poezelige pootjes
hemel alles goed behalve grauw

(februari/maart 2002)

Uit de koude doos

Bron foto: www.cloudappreciationsociety.org

Februari

Wit snijdt door grijze massa’s
schitterend ellebogenwerk
met haar eigen snelheid vliegt
het licht tegen de ruiten
en plast over de modderspatten
onthullend schoon schijnsel

Ogen knijpen terwijl wangen
de zwakke gloed opvangen en
mondhoeken als marionetten
omhoog worden getrokken
tijd voor een nieuw seizoen
en het reinigen van de ramen


(februari 2003)