vrijdag 19 maart 2010
Huisje, meisje, poesje
WONINGLOOZE
Alleen in mijn gedichten kan ik wonen,
Nooit vond ik ergens anders onderdak;
Voor de' eigen haard gevoelde ik nooit een zwak,
Een tent werd door den stormwind meegenomen.
Alleen in mijn gedichten kan ik wonen.
Zoolang ik weet dat ik in wildernis,
In steppen, stad en woud dat onderkomen
Kan vinden, deert mij geen bekommernis.
Het zal lang duren, maar de tijd zal komen
Dat voor den nacht mij de oude kracht ontbreekt
En tevergeefs om zachte woorden smeekt,
Waarmee ‘k weleer kon bouwen, en de aarde
Mij bergen moet en ik mij neerbuig naar de
Plek waar mijn graf in 't donker openbreekt.
Jan Slauerhoff (1998 -1936)
Onder de pannen
Alleen met mijn gedichten kan ik leven
nooit had ik lang een ander in mijn huis
voor mij geen samen hangen voor de buis
steeds kwam een eind' aan 't nemen en het geven
Alleen met mijn gedichten kan ik leven
zij leggen niet op alle slakken zout
verdwenen liefdes heb ik van mij afgeschreven
met schrift en pen blijf ik getrouwd
En vroeg of laat zal het moment aanbreken
dat mijn gehavend lijf het helemaal begeeft
dan heb ik met de poëzie geleefd
een tuin, een poes, een enkele vriend
de muze in mijn eigen stijl gediend
ik hoop dat iemand daar nog iets aan heeft
Wilma van den Akker, 19 maart 2010
Labels:
gedichten,
leven,
liefde,
poes,
poëzie,
Slauerhoff,
tuin,
wonen,
woninglooze
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
4 opmerkingen:
He buuf, er wonen ook nog mensen OM je heen die om je geven!! je eigen buufje
Inderdaad! Daar ben ik ook erg blij mee. Overigens moeten gedichten niet altijd helemaal letterlijk en autobiografisch worden opgevat. Volgens mij is dit een aardig geslaagde variatie op het gedicht van Slauerhoff. Die beginzin van hem is onsterfelijk, en ik heb daar mijn eigen versie van gemaakt!
Groet, andere buuf
Hey Wilma,
Lang niet meer hier gelezen en nu zit ik hier met tranen in mijn ogen en een brok in mijn keel te lezen dat Droppie er niet meer is. Kut zeg! Sterkte voor jullie, X, Jeau
Hee Jeau,
Ik heb je inderdaad gemist, als trouwe lezeres. Het is echt superverdrietig van Droppie inderdaad. Er is nog meer, maar dat moeten we maar niet op het weblog bespreken. In ieder geval bedankt voor je lieve reactie,
Wilma
Een reactie posten