Schrijven, alleen en met anderen

Floor Buschenhenke, een andere dichteres uit Amsterdam Noord (die ook workshops geeft) raadde mij het boek "Writing alone and with others" van Pat Schneider aan. Het bestaat al sinds 2003, maar ik kende het nog niet. Het behelst de zogenaamde 'Amherst methode' voor schrijfonderwijs. Ik heb het boek meteen besteld en ben er in begonnen. Wat een verademing!

De methode staat haaks op de manier van leren die ik in een andere cursus tegenkwam. Ik voelde me daar het slachtoffer van genadeloze kritiek, die met veel plezier en de botte bijl uitgedeeld werd. Dergelijke kritiek ben ik in het verleden ook als kunststudent tegengekomen. Een opvatting van leren is studenten 'hard' maken. Zoals een docent schilderen zei: "Later krijg je nog veel hardere kritiek te verduren". Misschien werkt deze methode voor sommigen, maar niet voor mij. En ik weet zeker dat vele gevoelige en fijn-/kunstzinnige zielen hiermee nodeloos gekwetst en ontmoedigd worden.

Wat een klein of groot mens ook leert, het is veel belangrijker om het goede te benadrukken en aan te moedigen; degene die iets leert op zijn/haar unieke kracht en kenmerken te wijzen; naast iemand te staan in het proces van ontdekken, experimenteren en creëren. Een basisprincipe uit de psychologie leert dat belonen vele malen beter werkt dan straffen. Met belonen bedoel ik in dit verband aanmoedigen, met straffen: afkraken. Ik kan hier nog wel een tijdje doorgaan over dit stokpaardje van me, maar ik houd het stukje blog-kort. Het boek van Schneider geeft hierover vele voorbeelden en handvatten.

Nu ik er zo mee bezig ben, merk ik dat 'leren' een belangrijk thema vormt voor mij. Niet alleen in mijn poëzie (zie 'Woorden leren' van 18 juli), maar ook in mijn loopbaan. Niet zo vreemd, aangezien ik vroeger altijd al 'juf' wilde worden en me steeds heb bezig heb gehouden met allerlei vormen van begeleiding, coaching en lesgeven. Nu ik Schneiders boek aan het lezen ben, komen er meer 'leerervaringen' opborrelen. Er zijn al twee gedichten in de maak hierover, maar ik heb me (mede op advies van Schneider) voorgenomen om gedichten wat langer te laten liggen en rijpen, voordat ik ze publiceer. Daar worden ze vast beter door.