Ik houd ervan gedichten te schrijven met veel vaart erin, waarin de woorden bijna over elkaar struikelen. Ik ben nu ook met zo'n gedicht bezig, over een fascinerend verschijnsel (sport, spel, tijdverdrijf, levenskunst?). Het heet parkour en ik ben stikjaloers op degenen die dat fysiek kunnen. Gebouwen zijn voor hen geen belemmeringen, maar juist uitdagingen om tegenop te klimmen, te springen en verder te gaan. Wat een vrijheid! Het gedicht is nog in de maak. Om mijn lezers intussen een gedicht met vaart voor te schotelen, plaats ik er vandaag een uit mijn bundel. En bekijk vooral de Russische video over parkour!
Momentum
Uit het duister duikt een DJ
wekkers springen naar je
strot de koffiepot biedt troost
Giet gedachteloos
daar schiet een jas
een lift, een metro
door een tunnel
Roltrappen persen forenzen
kranten drukken spits
Haltes lopen je voorbij
klanten vragen actie
kopjes om vaat uit de wasser
Blijf bewegen - pauze is
verspilling – tot de bel gaat
weer schiet die jas
naar huis en duister volgt
uit Nageljongenstraat
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten