Ik laat me zelden op vaste vorm betrappen in mijn gedichten. Voor mij voelt die als een keurslijf. Toch heeft aan mij soms de angst geknaagd, dat ik geen 'echte dichter' ben, als ik niet ook het ambacht van het sonnetten schrijven zou beheersen. Nu vind ik dat onzin. Vooral omdat het me niet lukte. Mijn vrije geest kwam in opstand. 'Regels zijn er om vanaf te wijken' ligt op het puntje van mijn tong. Om die reden heb ik toch een keer een sonnet geschreven, met een wat baldadige inhoud. Dat dan weer wel.
Concert voor twee zintuigen
Vandaag heb ik me voorgenomen
om enkele kilo's te verliezen
er zit ontbijtkoek in mijn kiezen
op dat moment ben jij thuisgekomen
Met bruine bonen en gehakt
een opgewekt 'Chili vandaag'
de afslankthee is van mijn maag
rustig naar Darmstad afgezakt
Ik verheug me nu al op de nacht
waarin - naast andere geluiden -
ons een geurend galmen wacht
Mijn winden zullen walmend klinken
die van jou zijn meestal zacht
maar wie wint deze keer met stinken?
(juli 2008)
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten