Iemand had ergens haar hart begraven
'Niet nodig', zei ze, 'nergens goed voor.'
En leefde lang en zakelijk
Totdat er ineens iemand door de tuin liep
precies over dat stukje aarde
de grond veerde en het hart bewoog
Het mens kreeg een onbehaaglijk gevoel,
rilde, wist niet wat er gebeurde
haalde haar schouders op, rilde opnieuw
keek in de tuin en zag de grond beven
'Daar was iets,' dacht ze,
pakte een spade, groef, vond het hart
schrok, groef dieper en stopte
het weer onder de grond – liep weg
Langzaam begon het hart omhoog te kruipen
Zou het nog op tijd komen?
(juli 2008)
Vrij naar: Toon Tellegen – er zijn mensen die nooit gelukkig kunnen worden
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten