vrijdag 27 februari 2009

Het is de Toon




Toon

In de kast staat een dichter
die er steeds uit wil komen
zacht roept zijn stem:

“Neem mij ter hand
mij lezen maakt gelukkig

al schrijf ik droefheid
en gemis, ik streel
luidkeels je snaren

mijn toon is altijd goed
ook van het zwartste blad
spat liefde en verlangen.”

Wat zou ik graag die mens
eens horen spreken, teer
opnemen en voorzichtig
tussen bundels leggen.

(juli 2008)

Inmiddels heb ik Toon Tellegen in Perdu 'Raafvogels' horen lezen. Verontrustend. Toon heeft een exemplaar voor mij gesigneerd. Ik gaf hem mijn 'Nageljongenstraat', met opdracht. Ik weet niet, wie er meer verlegen was, hij of ik.

Geen opmerkingen: