dinsdag 10 augustus 2010

Dagje Rotterdam


Met pap



en mam


en een fraaie 90-jarige madam

Een uur heen en een uur terug treinschrijvend heb ik mij aan de afspraak met mezelf gehouden. Verder heb ik kunnen vaststellen dat het woord STILTE op het raam van een treincoupé geen enkele indruk maakt. Ook heb ik een van mijn romanpersonages om zeep geholpen. Ze voegde niets toe aan het verhaal en ik had er al te veel. 

Geen opmerkingen: