Pontgedicht: Figuranten

Figuranten

Zo is wachten niet erg
het glazen oog in haar hand
legt alles vast

Smal leun ik tegen het hek
zie met mijn achterlicht
hoe zij door de knieën zakt,
het waterpeil stijgt
om de naderende boot
te vangen

De klep halveert hoofden
gretig om zich aan deze kant
te ontladen
twee, drie keer per uur
niets persoonlijks

Wie gaat als eerste?
geen gedrang. Jij daar,
met je blauwe jas, wint
en trapt je rijwiel scheef

Snel sluit het oog, klep dicht
zij moet zelf mee, zich ontladen
bij het roodgehekte
waar wachtenden haar
gehalveerde hoofd zien

maandag 26 april

Zie ook het eerbetoon aan deze pont, fiets en foto's op pomgedichten