Dan neemt de schrijftafel het woord:
'Geacht hoofd, ik sta al vele jaren stevig op mijn poten en in het laatje onder mijn blad bewaar ik dingen die er Echt Toe Doen. Ik kan het opendoen en dicht wanneer het mij uitkomt. En met de inhoud kan ik de hele wereld aan.'
'Waarom zou ik geïnteresseerd zijn in de inhoud van jouw laatje? Een paar verkreukelde foto's, een dagboek en wat afgekloven pennen? Dat noem jij belangrijk? Boeit me niet. Zielige, lelijke, oude tafel, ga je blad poetsen, het zit vol vlekken! Zorg ervoor dat je er tenminste fatsoenlijk uitziet.' De slangentongen sissen nog harder, de vonken komen door het raam naar binnen.
'Hoofd van vuur, je maakt me bang. Schroei mijn blad niet, laat het papier erop niet in brand vliegen.'
'Daar sta je nou met je vurenhouten pootjes. Eén lik van mijn tongen en je bent er geweest!'
'Laat me met rust alsjeblieft!'
'Ik heb zin in je, ik heb honger naar hout en papier! Als ik dat opvreet, groei ik. Als ik het niet doe, ga ik dood.'
'Dus nu zeg je dat je míj nodig hebt om te overleven?'
'Ha! Voor jou tien andere tafels. Ikea staat er vol mee.'
'Je spreekt jezelf tegen met je dubbele slangentongen. Heb je mij nou nodig of niet?'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten