Is er nog leven na de Kargadoor?

Het complete verslag van de Utrechtse Slam Finale staat op de de web site van Pom Wolff. Na de Kargadoor gaat het leven door. Kar, ga door! Mijn kar gaat door langs koffie, UWV, straks Eigen Werk (als ik er het type voor ben), scherp zijn voor het redigeren van interviews, een sterkere, nee twee sterkere leesbrillen van Xenos, Sportief bewegen na Kanker (het was geen kanker, maar een voorstadium en nu heeft mijn moeder het gvd), koffie, een Klassieker schrijven voor Meander, twee sollicitaties per week, oeps de WW uitkering aanvragen, Blijf achterlaten, Blijf achterlaten, kar, ga door, naar de toekomst! Rij maar an, ossewa, rij maar an.

Het gedicht dat ik op het oog heb voor de Klassieker kwam ik tegen in het kunst-en-poëzie-dorp Watou, in de Vlaamse Westhoek. Daar was ik met inmiddels-niet-meer-lief Bo, september 2002. Ook Watou, dat wil zeggen het festival is niet meer wat het was, schrijft men. In 2002 was ik diep onder de indruk, van de omgeving waarin zoveel ruimte was voor poëzie en beeldende kunst, maar toch vooral voor poëzie. Op het toegangskaartje staat ER IS ALLES IN DE WERELD HET IS ALLES. Lucebert. Het gedicht stond ergens op een muur. In een boerenschuur met hooi stond een spade tegen de muur. Ik hoorde en las het gedicht 'Spade' van Geert van Istendael. Die spade was raak:

SPADE

Zij bijt het eten uit de grond. Haar snede
keert het bestaansrecht om, vlak bij
de aarde. Wie haar schaafde, smeedde
wil geen gras, wil knol, verteerbaar blad.
Metaal klemt hout. Ooit breken zij hun eden.

Haar meester stoot. Zij steekt, zij doodt. Al wat
het duister zoekt wordt naar het licht geheven.
Zij spreidt een brokkelig bed voor oogstbaar leven.


Houd de Meander Klassiekers in de gaten. Het zal besproken worden.
Op 7 september 2002 schreef ik in het dagboekje: "De poëzie is inspirerend en bijna demotiverend. A long way to go, babe... maar gewoon doorgaan!" Kar, ga door!