Omdat ik (om een andere reden) gebeurtenissen moest opdiepen, nam ik oude dagboeken door en vond een al weer helemaal vergeten madeliefjesgedicht. Grappig genoeg noemde ik het 'Rumex' (zuring)
Rumex
Vandaag ben ik zuur:
ik heb de tuin verwaarloosd
en menig buur verwijt mij
die rommel - in mijn kop althans
Er moet geschoffeld en geschopt
een beetje plukken helpt niet
tegen diepe penwortels
In de tuin van mijn jeugd
werden madeliefjes onthoofd
ten bate van de grasmat
In een omkering der zaak
trek ik veertig jaar later
het gras uit en laat de
schatjes staan
Bellis Perennis: mijn wraak
(april 2005)
.jpg)
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten