Niet alle dagen zijn wij in de rouw
deze kat en haar mevrouw
maar nu de zon zich even terugtrekt
huilt zij, klaagt de hemel aan
graaft tussen de violen
Daar ligt ze; de bodem
van ons mandje is eruit
wij vallen
vallen
vallen
tot de aarde ons weer vangt
We wroeten en we proeven
wat ons rest; wormen verbouwen
de wereld, poepen nieuwe hoop
het voorjaar slaapt slechts
komt wel terug; vertrouwen!
9 mei 2010
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten