Hij kon echt niet meer. Hij was een jaar of zeventig en had al veel meegemaakt in zijn leven. Na een aantal knusse huiskamers verhuisde hij naar een schildersatelier, waar hij onder de verfspatten kwam. Zijn groene bekleding werd vervangen door een paars stofje, waar ook weer verfvlekken op kwamen. Hij werd zelf getekend en geschilderd, in inkt, potlood, olieverf en aquarel, met en zonder gekleed of naakt model op zijn schoot. Een dichteres maakte een poëtisch portret van hem. Toen het atelier werd opgeheven, verhuisde hij naar zijn laatste huiskamer, waar hij eigenlijk al niet meer kon. Te oud, te vlekkerig, te versleten. Óp was hij. De laatste eigenaar deed nog een poging om de houten leuningen schoon te maken en in de was te zetten, maar de stoel was niet meer te redden. De vieze kussens werden verstopt onder andere kussens en lappen. Nog één keer de bekleding vervangen? Het kwam er niet meer van. Van de week brak de rechter armleuning af. Het rigoureuze besluit viel om hem op straat te zetten. Vandaag nam de grof vuil ophaaldienst hem mee.
Een lege plaatsvoor Els
Jij weet welke stoel
ik bedoel die met armen
glad van vele mouwen
stevige poten met lust
gedraaid de nieuwste
bekleding eerder verschoten
dan versleten en een kuil
doordat hij vaak werd
bezeten nu zit daar een
afwezige die indruk
maakt met zijn zitvlak
Uit:
Nageljongenstraat
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten