Aflevering 126 van Meander Klassiekers is verschenen, een analyse van een sonnet van Martinus Nijhoff, voorafgegaan door de reactie van Geert van Istendael op mijn bespreking van zijn gedicht 'Spade'
Op deze elfde van de elfde (O jee, Sint Maarten - niet vergeten nog even wat snoep in te slaan voor de kinderen die langs de deur gaan komen) ben ik een beetje hyper van alle getyperdetyp aan mijn snelkookboek. Ik geniet met volle teugen van het feit dat ik nu in de luxe positie ben om een maand lang alleen maar te schrijven schrijven schrijven (een enkele afspraak tussendoor) en daarbij met vaste regelmaat peptalk in mijn mailbox krijg van de NaNoWriMo organisatie.
Mijn grootste antagonist daarbij is de 'interne critica' die zich regelmatig kapot ergert aan mijn lamentabele proza, dat hooghartige parlando, af en toe doorspekt met puntige dialoogjes. Ze vindt een brok gezeur, te weinig actie, wie wil dit nou ooit lezen...? Uit de pepmails begrijp ik, dat ik niet de enige ben die met deze draak worstelt. Gedeelde smart is geruststellend.
En ik trek een lange neus naar die draak en serveer haar een kom soep met letters erin: STILTE! IK SCHRIJF!
NaNuNaNu (intro van Mork and Mindy met Robin Williams)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten