Een beetje vroeg misschien voor een herfstgedicht. Ik kwam het tegen bij een zoektocht naar gedichten over de seizoenen. Op een of andere manier past het wel bij mijn huidige stemming en de spinsels in mijn hoofd. Zoals bij veel dichters, zijn lente en herfst meer aanwezig in mijn werk dan de andere seizoenen. Het zijn overgangsseizoenen, periodes van verandering. Die roepen per definitie meer op dan 'statischer' periodes. Het nazomert en het najaar is onderweg...
WaterkouWat doet een mens
met het verdriet van bomen?
ze raapt het op en
droogt het in een boek
ruikt natte rozenbottels
wrijft ze langs haar broek
Weemoedig weet ze niet
waar dit gevoel vandaan komt
Het jaargetij verspert het pad
met weefsels – ze rilt en trekt
haar rits iets verder op
September 2004
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten