Op een draf naar Van der Pek!

Hier heb ik echt zin in! Deze keer in het warme seizoen:

Er hebben zich al veel bewoners aangemeld met zelfgemaakte waar (honing uit Noord, gebreide sloffen, gekke fietsen, schilderijen, stekjes). Kunstenaars uit de buurt verrassen je: Rhizomatic komt met een leger van speelgoedpoppetjes (vredesmanifestatie), Daan met de sapcentrifuge, Jantine met haar sieraden, de Eet-o-theek met een culinair-totaal-theater, Janine gaat textiel bedrukken met een typische Noordse opdruk, Wilma de huisdichteres staat weer op scherp en er is ook een speciale editie van ter land ter zee óf in de lucht. Dit en veel meer.
De markt is een ontmoetingsplek waar mensen komen om te inspireren en geïnspireerd te worden. Koffie drinken, luisteren naar live muziek of in het gras liggen aan het water kan natuurlijk ook.

Wanneer? Elke eerste zaterdag van de maand van juni t/m oktober van 12-17 uur.
5 juni, 3 juli, 7 augustus, 4 september, 2 oktober.
5 juni wordt er ook een draverij  (je weet wel, zo’n traditionele paardenrace) door de Van der Pekstraat georganiseerd.
Waar? Aan het Buiksloterkanaal aan het Van der Pekplein/de Ranonkelkade.

Maaike & Jeditah
Stichting Broedstraten

De werkelijkheid faken

Over wolken en waarheden

Vandaag gaf Sander Blom een workshop over faken en liegen in films. Ik verwachtte een reeks smerige truukjes te gaan leren en had mijn camera voor de zekerheid meegenomen. Het duurde even voor de workshop op gang kwam, vanwege twee apparaten die weigerden met elkaar te praten zonder een specifiek kabeltje. Brigitte (mama Bellissima) scheurde naar de Mediamarkt voor het hulpstuk. Sander legde inmiddels het Kuleshov effect uit. Dat houdt in dat interpretaties van gezichtsuitdrukkingen bepaald worden door de context, in het geval van films de beelden die ervoor en erna vertoond worden.

Toen het kabeltje er eenmaal was, kregen we wat korte fragmenten en drie langere films te zien. Het gemeenschappelijk element: in films wordt er vaak enorm gefaked om de waarheid van de makers te vertonen. Voor een documentaire van Disney zijn handenvol lemmings van rotsen gegooid om hun  vermeende zelfmoordneigingen in beeld te brengen. Buñuel duwde met zijn Las Hurdes - Tierra sin pan, een wel erg gruwelijke werkelijkheid door de strot. Het meest gecharmeerd was ik van de vier seizoenen van Peleshan. In deze film wordt ook de harde strijd om het bestaan in beeld gebracht, maar op veel poëtischer wijze, zonder opdringerige vertelstem. De beelden van handen en wolken komen uit deze film.

Als laatste vertoonde Sander zijn eigen film 'Over het naar gezichten in de wolken speuren'. Nu wordt zijn thema helemaal duidelijk. In deze film, met een aantal heel boeiende personen en lokaties in de hoofdrol wordt het verband aangetoond tussen de afstand tot een bepaalde plaats waar 'wel eens iets gezien wordt' (Lourdes, Loch Ness) en de neiging om ergens iets in te zien...  Vooral erg geestig. Door alle onzin ging ik wel even twijfelen of Sander het begrip Pareidolie niet zelf had bedacht. Maar gelukkig:


Pareidolie, van het Griekse para (naast) en eidolon (beeld), wordt gedefinieerd als 'De geneigdheid van het brein in toevallige structuren betekenisvolle patronen te herkennen.' 

Je veegt ermee

De bezem, de bezem...

Wat doe je ermee, wat doe je ermee?

Je veegt ermee, je veegt ermee

Het plein! Het plein!

En de glijbaan, de glijbaan

Met groot... en klein!

Een grijpertje is ook fijn

...en zo zijn - op de laatste vrijdag van de maand - het Sterrenplein en het Planetenplein weer schoongemaakt. Goed zo, kinderen van Tuindorp!

Apenpoëzie

Voor een project met schoolkinderen deed ik een oproep voor apengedichten en -verhalen. Een bevriend dichteres stuurde mij dit leukje, dat de kinderen zeker zullen waarderen:


Apenliefde

Er was eens een aap, je wilt het niet weten
die had met zijn staart in de mosterd gezeten
het potje stond open zomaar onder de bomen
wel op een plekje waar apen nooit komen

nu is hij niet blij met zijn groene staart
hij probeert hem te pakken en schoon te likken
maar wil zich niet in de mosterd verslikken

toen is een vrouwtje met een doekje gekomen
zij heeft hem gesopt, gepoetst en gedroogd
hij heeft haar beloond, ze zijn nu verloofd
ze wonen nu samen heel hoog in de bomen.

Cilja Zuyderwyk

Blaadjes bestuderen

Tarzan, joehoe!

Vrouw Onrust is een slingeraap
zij praat van tak naar tak
terwijl ik naar de boomstam staar
ach leun maar even ... zie haar
over de boomtop verdwijnen

Val niet, denk ik, val niet
en grijp een stevige tak
om ook wat hoger te komen

Liever bestudeer ik blaadjes
samen met iemand die zegt:
wat kan jij dat goed,
blaadjes bestuderen!

Dan glunder ik terug
vind jij het ook zo mooi
hier, samen?

We zuchten, horen in de verte
vrouw Onrust vrolijk krijsen

24 mei 2010

Beentjes van de vloer

Zondag rustdag, dat was het idee. Maar op deze Eerste Pinksterdag kregen Buuf Karin en ik toch de geest om naar het Noorderpark te gaan. Bij die geweldige Noorderparkkamer werd een presentatie gegeven van wat er in de afgelopen weken aan dans ingestudeerd was.

Door professionals, en ook door kinderen en volwassenen uit de buurt. Op een gegeven moment danste iedereen en alles om mij heen. Deze dans kon ook ingestudeerd worden door middel van een filmpje.

Zelfs deze benen kwamen swingend omhoog:

Er werden filmpjes vertoond, die waren gemaakt door kinderen. Zij hadden bezoekers van het park geïnterviewd over het onderwerp dansen. Voor de première lopen de sterren onder luid applaus over de rode loper. Hun filmpjes zullen op YouTube worden geplaatst. Het is maar goed dat ik deze keer geen videocamera bij me had, anders had ik alles weer willen filmen. En het was een rustdag, weet je nog?

CIRC/US: Gaat dat zien! Gaat dat zien!

Deze blauwe diamant staat aan het IJ, tegenover het Centraal Station. De komende dagen moet je echt een keer naar de overkant gaan - tenzij je al in Amsterdam Noord bent natuurlijk - om dit CIRC/US te bezoeken. Vanavond hebben Lois en ik daar voor Noord verandert de generale repetitie gefilmd. Morgen is de première. 

Het is geen doorsnee circus. Het is een poëtische voorstelling met zang, dans, beelden, acrobatiek en muziek, gebaseerd op verhalen en dromen van mensen uit Amsterdam Noord. Mooie mensen, ruwe diamanten die schitteren in de handen van theatermaker Ron Bunzi en zijn professionele gezelschap.

De zang is indrukwekkend, de verhalen zijn hartveroverend. Mis het niet, ga het zien en horen!

Onzichtbaar werk

Soms is het hier even heel stil op het weblog. Dat betekent meestal dat er heel hard wordt gewerkt. Een greep uit de activiteiten van een schrijf- en filmbeest:

Kort verhaal
Afgelopen weekeinde is het verhaal 'Stippeltjes' (1000 woorden) verstuurd naar de redactie van het VPRO programma 'Café de Liefde'. Een prijsvraag voor verhalen over 'de eerste keer' in ruime zin. Mogelijke beloning: publicatie en/of verfilming. Dat zou geweldig zijn.

Filmen/monteren
Voor Noord Verandert werk ik inmiddels aan een viertal filmpjes: Ik heb nog wat materiaal verzameld voor de verfilming van mijn gedicht 'Hemels' en voor een reportage over de veranderingen op het Zonneplein. Met 'mijn' kunstenaar Eva van Heiningen zit ik soms uren te brainstormen en monteren. Lachen en zweten... Met Brigitte van Bellissima ga ik het filmpje over de stekjesmarkt verder monteren, met Lois ga ik morgen verder filmen bij CIRC/US.

Poëzieanalyse
Als Meander Klassieker is mijn analyse verschenen van het gedicht Magnetic Resonance Imaging Scanner van Floor Buschenhenke: een gelaagd gedicht met veel hoofd- en zij-ingangen!

Folder Zonneplein
De laatste opmerkingen van ondernemers aan het Zonneplein zijn binnen. De foto's zijn af. Op dit moment ben ik bezig het een en ander naar de vormgeving te versturen. Zelfs gecomprimeerde foto's met hoge resolutie zijn grote bestanden, dus dat gaat langzamer dan slakkenpost...

Schrijven met schoolkinderen
Naast de schrijfgroepen voor volwassenen wil ik graag met kinderen gedichten en andere teksten schrijven. Uit het netwerk kwam hiervoor een opdracht op mijn pad. Ik ben meteen ingezet. Ik zal hier later meer over melden.

Nu weet iedereen weer dat ik niet stilzit!

Geert en de gakkende ganzen

Het verhaal met de stippeltjes is ingestuurd. God zegen de greep. En verder moet er af en toe een boos gedicht uit:

Onprettige reflectie

Die daar, met die gesloten luiken
neemt mij kwalijk dat ik
weerkaats wat ik zie

Een ruit met nu eens daglicht
dan weer donker ziet het
inbrekersalarm, de waakhond
die al bijt bij voorbaat
Geert met de gakkende ganzen

Breek je om het interieur
te slopen, schade te aanschouwen
of om op de puinberg te klimmen
en victorie te kraaien?

Wat ik je wens zijn scherven
in je voeten, scheuren in je pak
barsten in je masker, moed
dat je echt wordt
dat wens ik je
oprecht

15 mei 2010

Stippeltjes - de eerste keer

Voor Café de Liefde schrijf ik aan een kort verhaal over de eerste keer. Hier een geluidsopname van het begin. Ik ben benieuwd of het spannend is om te lezen en te horen. Binnenkort moet ik wel een microfoon gaan kopen, want de interne microfoon van mijn laptop is niet zo goed.

Liever eigen foto's

Niets is makkelijker dan foto's van het Internet jatten en bij je eigen gedichten en andere berichten plakken. Ik heb dat voor dit weblog ook een aantal keren gedaan. Dat is niet erg als het openbaar materiaal betreft, zoals afbeeldingen van Wikipedia. Of met bronvermelding en toestemming van de maker van de afbeelding. De meeste fotografen en beeldend kunstenaars voelden zich gevleid doordat ik een afbeelding van hen gebruikte en verder verspreidde. Een keer kreeg ik het verzoek om een foto te verwijderen en dat heb ik dan ook meteen gedaan. Ik maak sowieso het liefst mijn eigen foto's. 

Vanmorgen heb ik een schaars zonnig moment gegrepen om in de tuin wat foto's te maken. Nu staan mijn eigen foto's bij het gedicht over de bonte maagdenpalm. Bij de madeliefjes een van mijn eigen favoriete gedichten:

Bellis perennis

Geen grasveld zonder mij
en mijn zussen. Noem mij lief,
tè lief, naïef, onschuldig
wij vormen kransen

Na de wals
de hak
de voetbalschoen

Sta ik op
Bellis perennis
Bellis perennis
forever

Hier ook te lezen met webfoto

CIRC/US openbare repetitie

Op de NDSM-werf werd vanavond gerepeteerd voor CIRC/US. Het wordt een poëtische theatervoorstelling door professionele artiesten die verhalen van mensen uit Noord verbeelden. Lois en ik hebben er vanavond gefilmd voor Noord Verandert en willen terugkomen bij de echte voorstelling. Deze zal plaatsvinden op een andere lokatie in Noord, namelijk in een tent bij het oude Shellgebouw. 19 t/m 24 & 27 t/m 30 mei.

Meer over CIRC/US en Voices of the City hier

Wormen verbouwen de wereld

Requiem in mei

Niet alle dagen zijn wij in de rouw
deze kat en haar mevrouw
maar nu de zon zich even terugtrekt
huilt zij, klaagt de hemel aan
graaft tussen de violen

Daar ligt ze; de bodem
van ons mandje is eruit
wij vallen
vallen
vallen
tot de aarde ons weer vangt

We wroeten en we proeven
wat ons rest; wormen verbouwen
de wereld, poepen nieuwe hoop
het voorjaar slaapt slechts
komt wel terug; vertrouwen!

9 mei 2010

Toedeloelijst

Wat doet? Wat moet? Wat wil?

Geen dag voor een gedicht
het net werkt niet, is vol
er spartelen te veel ideeën
toe doe, toe doe, toe doe!

Die opdracht even afronden
een uitgever aanschrijven
groepen samenbrengen
takenlijst verlengen
toe doe, toe doe, toe doe!

Verlangen, vakantie vieren
zichtbaar zijn en blijven
dat van het-een het-ander
toe doe toe doe toe, doe!

Een toedeloe-lijst maken:
doorgaan, doorbijten, doordraven
stressen, forceren, frustreren
verga vergaap vergaderen
slepen aan een dooie koe
toe, doe es toedeloe?

8 mei 2010

Mooi geweest

Een rustdag, vanwege terugkerend gezeur:



Lees hier het gedicht.

Onder de pannen - geluidsopname

Dankzij Stephen Fry, die ik volg op Twitter, kwam ik in aanraking met het verschijnsel AudioBoo. Een simpele manier om een geluidsopname te maken en te verspreiden. Uitstekend geschikt om gedichten in de te spreken! Zo maakte ik een opname van 'Onder de pannen'. Hoor hier:

Meer gisteren

Ik zei het al: het was een eventful day, die vierde mei 2010. Vanuit het Vondelpark liep ik door Amsterdam West en vond letters op straat.




(...) op de stoep voor de Annie M.G. Schmidt-school in de Pieter Langendijkstraat (Oud-West), staat het befaamde liefdesgedicht van K. Schippers. Verticaal, per tegel een letter, loopt de wandelaar het gedicht af: 'Jij hebt de dingen niet nodig/ om te kunnen zien// De dingen hebben jou nodig/ om gezien te kunnen worden.' Arjan Peters, Volkskrant Archief

Ik ging naar een vriendin. Met de radio aan waren we beiden stil om acht uur, totdat die stilte werd verstoord door gegil. Paniek op de Dam. Later werd bekend wat er gebeurd was. Verdomme, moest dat nou? Het zal deze dagen wel in het nieuws worden uitgeplozen.


Samen luisterden wij naar het Hollands Requiem in de Jeruzalemkerk. Mooi, om te janken. Ik jankte mee, om verliezen; moest aan Droppie denken, onder andere. Een klein stukje tekst:


Levend zijn is de pijn dragen
Die je eerst nog ontroostbaar maakte
Wie hun tranen laten
Vullen de eerste leegte


Zij geven toe en rouwen
En rapen zich weer samen
En komen tot leven
En zingen bij hun graven


Brahms, hertaald door Jan Rot

Jeruzalemkerk, midden tussen de huizen in De Baarsjes (Amsterdam West)

Maar één richting

Ja, het Vondelpark is prachtig om doorheen te lopen, de bomen te bekijken en om mensen te bespieden. Het  Vondelpark heeft Vertigo en Vertigo heeft een prachtige blauwe regen. De blauwe regen bloeit echter maar kort en uiteindelijk leiden alle wegen toch naar... Zelfs die van het Filmmuseum; ook dat verhuist daarheen.

Altijd alles zelf

Schaduwbloeier

De bonte maagdenpalm klaagt
houdt best wel van een beetje zon
maar werd het bos in gedreven
door dominante planten

De bonte maagdenpalm kwijnt
kijkt tegen bomen op
zevenmijlsstammen
hebben de halve wereld

De bonte maagdenpalm moet
ook altijd alles zelf: kruipen
er paarse bloempjes uit persen
niks krijgt ze cadeau

De bonte maagdenpalm vraagt
wie geeft me ruimte
wie geeft me een bijl, een zaag
het hele bos zwijgt

De bonte maagdenpalm zucht
ze doet het wel weer zelf
kruipen, het daglicht zoeken
wist wel dat niemand zou helpen

3 mei 2010

Om te janken zo mooi

Voor Tuindorpers die naar het theater willen: op een kwartier afstand (5 minuten fietsen, 5 minuten Tasman-pont, 5 minuten fietsen) ligt het Haarlemmerplein met de Roode Bioscoop. Om de hoek ligt trouwens bioscoop The Movies. Ik schreef het hier al eerder: dit unieke, intieme theater moet gered worden. Gaat het lukken? Het spant er nog om.

Vanmiddag was er weer een bijzonder programma in het kader van de reddingsactie. Wij hadden allemaal kaartjes gekocht om deze man te zien en te horen zingen. Herkent u hem?

Hij liet ook zeker van zich horen - om te janken zo mooi - maar had als verrassing een drietal jonge talenten meegebracht die net zo om te janken waren. Zo mooi, nu al. Liederen (geen liedjes!) die niet onderdeden voor die van hun bekendere en oudere collega. Bij de piano van links naar rechts: Sofie van Dijck, Jan-Paul Buijs en Matthijs van der Hallen (?). Hou ze in de gaten...

Wat er werkelijk toe doet

Het Volkskrant Magazine vroeg 'foto's van het uitzicht van uw webcam' voor de rubriek 'mijn foto'. Ik maakte vier foto's van mezelf, waarop de goede kijker kan zien dat er iets weg is. Ze werden niet geselecteerd. Misschien toch te confronterend? Het zou kunnen, maar ik gebruik ze nu zelf. Eerder plaatste ik er al één hier, nu twee hieronder.

Kanker bedankt! (pantoum)

Wat er werkelijk toe doet

sinds het verdwijnen van mijn tiet

is een portie levensmoed

ook nadat jij mij verliet

Sinds het verdwijnen van mijn tiet

gooide ik mijn baas eruit

ook nadat jij mij verliet

maakte dat niet zoveel uit

Ik gooide mijn baas eruit

koos een creatief bestaan

het maakt echt niet zoveel uit

geen salaris eens per maand

Wél: een creatief bestaan

zorgen om geld zet ik opzij

geen salaris eens per maand

desondanks steeds vaker blij

Gebruik maken van mijn talenten

zorgen om geld gewoon opzij

gaf toch al niet zoveel om centen

liever ben ik vaker blij

Gaf toch al niet zoveel om centen

een flinke portie levensmoed

gebruik maken van mijn talenten

is wat er werkelijk toe doet

1 mei 2010