zaterdag 30 januari 2010

Twee vingeroefeningen en een stukje film

Afgelopen november schreef ik ruim 50.000 woorden, als eerste ruwe versie van een roman. Ik deed dat in een geforceerd tempo, in het kader van National Novel Writing Month. Een kleine procent van deze woorden gebruikte ik voor dit verhaal' Onderaan de trap', dat ik naar de rubriek 'Schrijf je in de krant' van Trouw stuurde. Het thema is 'Op kantoor' en de maximum lengte 500 woorden. Zo heb ik tenminste alvast iets met dat materiaal gedaan en het was meteen aardige vingeroefening.

Nog een vingeroefening:

Slijm-rijm (pantoum)

Vandaag hoest ik een rijm op
uit een verstopt aangezicht
een hinderlijke snotkop
dan maar geen vrij gedicht

Uit een verstopt aangezicht
komt alleen maar slijm
dan maar geen vrij gedicht
vandaar: vandaag een rijm

Er komt alleen maar slijm
hoesten, niezen, snuiten
vandaar: vandaag een rijm
komt er toch iets naar buiten

Hoesten, niezen, snuiten
een hinderlijke snotkop
er komt toch iets naar buiten
vandaag hoest ik een rijm op

Tenslotte een prachtig stukje van een film over ontmoeten in het Noorderpark, dat vandaag via 'Noord verandert' bij mij terechtkwam:

Ontmoeten in het Noorderpark (promo) from Harro Henkemans on Vimeo.

Gedichten met sterretjes



Ik zou het bijna vergeten te melden: twee van mijn gedichten zijn in de landelijke bundel van 'Dicht in de buurt' - het initiatief van dagblad Trouw - terechtgekomen, namelijk 'Hemels' en 'Broedplek van der Pek'. De lijst met resultaten staat hier.

Op provinciaal gezien is mijn score nog beter: maar liefst acht gedichten komen in de bundel van Noord Holland terecht! Heb ik even mijn best gedaan om Amsterdam Noord op de kaart te zetten... En iedereen bedankt voor de reacties, stemmen en sterretjes!

De bundels zijn nog niet af, maar de inhoudsopgave van Noord Holland vind je hier. Ook zijn ze al te bestellen.

Nu heb ik Trouw om bewijsexemplaren gevraagd, maar nog geen antwoord gekregen. Het zal toch niet dat de dichters ook zelf voor de bundels moeten betalen?

vrijdag 29 januari 2010

Opperhondendrollenvanger



Het is de laatste vrijdag van de maand, pleinenpoetsmiddag! Vandaag was het Planetenplein aan de beurt. Wat een troep lag daar, zeg. Tientallen blikjes en flesjes op het plein en tussen de struiken, overal hondendrollen, bah! We hebben ons best gedaan om het allemaal een beetje op te ruimen. Nu moeten de mensen van het Planetenplein wel opletten dat het niet weer zo'n bende wordt.



Bij deze is Roderick benoemd tot opperhondendrollenvanger.

donderdag 28 januari 2010

Tuindorp, kom op voor uw zaakjes

Mijn bloeiende liefde voor Tuindorp Oostzaan is inmiddels wel duidelijk. Afgelopen dinsdagavond kwamen winkeliers en buurtgenoten samen in het Zonnehuis om de toekomst van het Zonneplein te bespreken. Mijn bijdrage staat hier onder. Eerder al won ik een televisie met een rijm over het Zonneplein. Van het onderstaande gedicht heb ik wat meer werk gemaakt. De winkeliers stelden het op prijs. Zelf heb ik ook mijn leven gebeterd: vandaag ging ik niet naar de Molenwijk om alles tegelijk te halen, maar deed lekker mijn boodschapjes om de hoek, op het Zonneplein en maakte een praatje met een aantal van de ondernemers. Als iedereen in Tuindorp dat vaker doet, dan komt het wel goed met het Zonneplein.



Vaker naar het Zonneplein

In een kom tussen pont en Molenwijk ligt
Tuindorp Oostzaan. Bescheiden straten
met stralende namen. Op het Zonneplein
strijden eigen zaakjes om het bestaan

Ik kom er niet voor het gemak
van de supermarkt met karrenvracht
maar voor Groenteman die woordenloos
wacht met het aangeven van mijn tas
'eerst je handschoenen, het is koud'

Aan Kaasmevrouw vraag ik de prijs
van speciale koekjes. 'Schrikbarend duur,'
lacht zij beschaamd. Ik koop ze toch
er komt bezoek en dat wil koek
de slager snijdt reepjes op verzoek

Kom daar bij Appie maar eens om
daar grijnzen pakken in de schappen
grijp mij, grijp groot en veel
en nóg kan er geen glimlach af

IJzerman zaagt mijn hangslot door
voor niets - ik koop meteen een nieuw
én spijkers, en een takkenschaar
eigenlijk kwam ik daar niet voor
maar ik heb meer met mijn tuin
en aardige mensen dan met centen

Kom op Tuindorp, voor uw zaakjes
laat ze niet verkommeren - groet
uw buren bij de groenten - maak
een babbel bij de bakker - koop
bij uw eigen drogist, bloemist - bezoek
het theater van de Optimist - lach

Je krom - kom voor koffie
naar het Zonnehuis - vergeet
komkommertijd – poets
het Zonneplein weer op
tot glimmend hart van Tuindorp
met zijn stralende straten

dinsdag 26 januari 2010

Beelden van initiatievenmarkt Stadsdeel Noord

Soms gebeurt er zoveel op een dag, dat één blogbericht niet volstaat. Er werden foto's en filmpjes bezorgd over afgelopen zaterdag. Daar presenteerde ik met mijn buurvrouwen onze activiteiten en plannen voor een aantal pleinen in Tuindorp Oostzaan. Die dame met haar ogen dicht en haar handen in haar zij, dat ben ik ja. In gesprek met Willem Vermaning, fotograaf van het van der Pek Maggezien en buurtvader en nog veel meer.



Op dit filmpje (klik)leest wethouder Kees Diepenveen mijn gedicht 'Hemels' voor. Eén foutje: 'smekend' moet 'smeltend' zijn. Maar ik was zeer gevleid door de aandacht voor mijn liefdesverklaring aan Amsterdam Noord.

Lees vooral ook het gedicht dat ik eerder vandaag schreef en hier plaatste: Hersenstreken. Zometeen weer een bijeenkomst om plannen te maken voor het Zonneplein.

Hersenstreken



Hersenstreken*

Een klapper op mijn knieën
leert dat vechten slordig is
evenals vluchten – door
een neurale steeg scheuren

Droge feiten staan
tussen zeepaarden
emotionele waarden
in een amandelvormig
magazijn op wacht

Gedichten over verdrietjes
worden geminacht – we nemen
allemaal de langere weg
langs de voorhoofdskwabben
rechts beheerst u negatieve
links positieve gevoelens

Na zijn operatie is mijn man
een heel ander mens geworden
zegt de gelukkige echtgenote

We schorsen slordigheden
want wij gaan verstandig
met gevoelens om

26 januari 2010

*Amygdala (amandelvormige kern), hippocampus (zeepaardje), neocortex (buitenste hersenschors) zijn hersengebieden die verschillende, specifieke rollen spelen in de emotionele huishouding



Bulla amygdala (amandelvormige zeeslakken)

maandag 25 januari 2010

Nageljongenstraat

Er zijn nog heel wat exemplaren beschikbaar van mijn bundel Nageljongenstraat. Te bestellen bij Uitgeverij Holland of via bol.com.

Het kan vandaag ook nog

Gisteren was ik wat voorbarig: ik had onthouden dat er tot 25 januari gestemd kon worden op 'dicht in de buurt' (Trouws dichtkaart van Nederland), maar het kan tot en met vandaag. Vooral 'Hemels' maakt nog kans. Het is echt een treffend gedicht over Amsterdam Noord, dus stem en reageer. Als je dat nog niet gedaan hebt. In dat geval: negeer!

En nu moet ik ophouden met het uitstellen van wat huiswerk: verder met het ondernemingsplan voor SchrijfTaal en lezen van literatuur over traumaverwerking.

zondag 24 januari 2010

Laatste kans om Noord/Tuindorp op de kaart te zetten

Nou nou nou, zo dramatisch is het allemaal niet. Vandaag is de laatste dag dat er gestemd kan worden op de website van Trouw om gedichten en plekken op de 'dichtkaart' van Nederland te zetten. Als ik het allemaal goed begrijp, maken 'Hemels' en 'Plein van Sterren, plein van planeten,' nog steeds kans om in het boekje te komen. En dat zou leuk zijn voor mij, én voor Tuindorp Oostzaan/Amsterdam Noord toch?' Klik en klik!

Het gedicht 'Hemels' werd gisteren in het stadsdeelkantoor trouwens opgepikt door wethouder Kees Diepenveen en voorgelezen bij de opening van een markt waarop actieve buurtgenoten hun initiatieven konden presenteren. Ik was daar met een paar buurvrouwen om onze pleinplannen te presenteren. Het opgeknapte Sterrenplein, het opgeschilderde Aldebaranplein en de plannen voor het Zonneplein.

Een gedicht over het Zonneplein is inmiddels in de maak...

Zo, nu genoeg gelobbyd. Het is niet mijn grootste hobby, maar het hoort er wel bij. Tot blogs.

vrijdag 22 januari 2010

Poëzie kust Muziek in Zaandam

Poëzieavond 6 maart a.s.

't Gevolg is......?



Ingetogen maar soms uitbundig. Trekharmonica, gitaar, stem, fluit, viool en bouzouki strijden om de eerste plaats maar blijven wel bij het hart.

De Poëzie kust de Muziek

Naast het muzikale gezelschap 't Gevolg tonen 5 dichters: Marcel de Kleijn, Gisele Vranckx, Wilma van den Akker, Ger Belmer, Louis Klepper -allen uit Noord-Holland- hun gevoelige en minder gevoelige kanten.

Wij hopen op een warme en sfeervolle avond!

Wat: Huiskamerconcert no. 1
Waar: Dampadsteeg 2, Zaandam, te bereiken via de Rozengracht
en daar het straatje tussen de Hema en de V&D
Wanneer: 6 maart om 20.00 uur, huiskamer geopend vanaf 19.45 uur
Wie: Marcel de Kleijn en Frits Hendrikse
Informatie: 075-6700809 (Frits) of 06-44504927 (Frits) of 06-42317198 (Marcel)
Kosten: 9,00 Euro per persoon inclusief koffie, drankjes en hapjes

Wij zijn op het idee gekomen om te beginnen met huiskamerconcerten omdat ze intiemer zijn dan het toneel. We zijn beiden gek van (klein)kunst. Muziek, schilderen en dichtkunst zijn onze passies. De wintermaanden zo af en toe invullen met poëzie en een andere vorm van kunst met vrienden en bekenden, dat is toch fijn. Als de opzet slaagt gaan we zeker door met deze vorm. Feedback van jullie kant is dan ook zeer welkom.

Kaartjes kunt u kopen door 9,= p.p. te storten op gironummer 4207284 t.n.v. F. Hendrikse met vermelding van Huiskamerconcert no. 1 en een bevestingsmailtje te sturen naar roerdompje@wanadoo.nl
De ruimte is beperkt, dus reageer snel.

Ik dans, fluit, neurie en zing
voor de liefde van mijn leven
Zij kijkt mij meewarig aan en zegt
kan je niet gewoon een bloemetje geven

(Marcel de Kleijn)

De kunst in de huiskamer is ontworpen door Frits, met dank aan Marc Rothko.

Schrijfnieuws

Stemkoorts
Een paar dagen geleden kwam de eerste mail van een bevriend dichter, met het verzoek om op hem te stemmen. Dagblad Trouw heeft namelijk een project: 'Dicht in de buurt'. Gedichten over plekken in Nederland worden letterlijk op de kaart geplaatst. En er is een wedstrijd aan verbonden. Ik greep onmiddelijk de kans om mijn zo geliefde Tuindorp Oostzaan, Amsterdam Noord én Broedplek van der Pek op die kaart te zetten. Tot 25 januari kan er gestemd worden. De inzendingen met de meeste sterretjes en/of reacties komen in een boekje.

Ik stuurde ook een mail naar vrienden en collega dichters met het verzoek om op mijn gedichten te stemmmen en om hen erop attent te maken dat ze zo zichzelf, hun lievelingsplek en hun gedicht op de kaart konden zetten. Sinds die tijd vliegen de mails, reacties en verzoeken om te stemmen me om de oren. Wedstrijden! Pfff, ik word er altijd zo zenuwachtig van. Ik kan me nog zo 'onthecht' voordoen, de hang naar erkenning blijft... En altijd bekruipt me dan de vraag, of het resultaat afhangt van de kwaliteit van de poëzie of van de populariteit van de dichter. Ik vrees dat het laatste een grote rol speelt. Hoe dan ook, twee gedichten van mij maken kans om in het boekje terecht te komen. Dus als je het nog niet gedaan hebt, geef reacties en sterretjes aan:

Hemels - over de route vanaf de IJtunnel naar de Grote Beer.



Plein van sterren, plein van planeten - Uiteraard over het Sterrenplein, hier in de sneeuw:



Website SchrijfTaal
Gisteren is er hard gewerkt aan de website van SchrijfTaal. De cursus 'Schrijven als levenskunst' staat erop, en meer contactinformatie, tarieven en afbeeldingen. Er blijft natuurlijk voortdurend aan gesleuteld worden, maar dit is een goed moment om te kijken. En deelnemers aan de cursus zijn natuurlijk van harte welkom. Geef je op via het Humanistisch Verbond.

Er is nog meer nieuws, maar dat bewaar ik voor een volgend blogbericht. Nu als de wiedeweerga gaan stemmen allemaal, en opgeven voor de cursus!

woensdag 20 januari 2010

Schrijven als levenskunst

Op de agenda van het Humanistisch Verbond staat mijn cursus 'Schrijven als levenskunst' aangekondigd:



Dinsdag 2 maart 2010 (STARTDATUM)

Amsterdam - Schrijven als levenskunst

Van schrijven word je gelukkiger en gezonder. Bekende uitspraken zijn: "Een ongelukkige jeugd is een goudmijn voor een schrijver" en "a poem a day keeps the doctor away." Geestelijke en lichamelijke gezondheid zijn gebaat bij het regelmatig opschrijven van diepe gevoelens. Hogere denkprocessen worden in beweging gezet. En het enige wat je erbij nodig hebt: pen en papier!

Het HV Amsterdam Amstelland organiseert een cursus met speelse oefeningen, die schrijven als levenskunst aanmoedigen. Ga experimenteren met diverse tekstvormen, zoals gedichten, dialogen en dagboekfragmenten. Ook het verwerken van pijnlijke levenservaringen behoort tot de mogelijkheden. Problemen zijn interessant! De kunst van het leven en van het schrijven is om er iets van te maken. Iets moois, iets grappigs, iets ontroerends ...

Wilma van den Akker, dichter, tekstschrijver en onderwijspsycholoog begeleidt u tijdens dit proces van levenskunst. Meld u aan voor deze schrijftraining.

Zes bijeenkomsten van 2 maart tot en met 6 april 2010 op dinsdagavond van 19.30 uur tot 22.00 uur. Aantal deelnemers: 8 tot 12

Plaats: gebouw Human.nl, Weteringschans 259 souterrain, Amsterdam
Kosten: 55 euro voor HV (niet leden 70 euro), inclusief koffie en thee

NB: Ik wil graag ook een groep in Amsterdam Noord starten, dus vermeld het vooral als je in dit stadsdeel woont. Bij voldoende belangstelling wordt een extra groep gestart!

zondag 17 januari 2010

Mijn vorige tuin

Vandaag mocht ik uit de handen van Nelleke Brandenbarg een mooi boekje ontvangen: Nellestein - 30 jaar Nutstuinen. Ik meldde al eerder dat ik bij dit feestje aanwezig zou zijn en dat er een paar van mijn gedichten in het boekje zouden komen.

Ik heb precies tien jaar in een flat in Nellestein (Amsterdam Zuidoost, aan de Gaasperplas) gewoond. Het gebruik van een nutstuintje voegde veel toe aan mijn woonplezier. Ik verlangde steeds meer naar een huisje op de begane grond, met een eigen tuintje. Die wens werd vervuld en sinds 2008 woon ik in Tuindorp Oostzaan (Amsterdam Noord). In die twee jaar voel ik me al erg verbonden met mijn woonomgeving, maar vandaag ging ik weer even terug naar een plek waar ik tien jaar gewoond en getuinierd heb. Ik kon het dan ook niet laten om nog naar dat kleine stukje grond te kijken, waar bijvoorbeeld onderstaand gedicht ontstaan is. Iemand anders geniet nu van dat stukje, maar er staan nog steeds plantjes, die ik erin gezet heb. Het boekje is een gevarieerd geheel aan foto's, verhalen, gedichten en recepten, allemaal geïnspireerd door die omgeving.



Bij mij in de tuin

Het is een pervers geheimpje
dat ik u vandaag verklap
ik weet niet wat ik liever ruik
de franse geur van lavendel
of de meur van natte compost

Kwakoe waait langs mijn oren
de heermoes is niet te geloven

Ik buk en trek de aardbei heeft
het op mijn been gemunt of
kriebelt daar een mug? graag
zou ik het loeder doodslaan
maar ooit was zij mijn moeder

(augustus 2004)

zaterdag 16 januari 2010

Zonnehuis, Zonneplein en overstroming

Gisteren lunchten in het Zonnehuis enkele mensen van Stadsdeel Noord samen met betrokken bewoners van Tuindorp Oostzaan en iemand van het ministerie van VROM. Het doel was om ideeën te verzamelen om het Zonneplein meer onder de aandacht te brengen. En de creatieve ideeën vlogen van alle kanten over de tafel. We willen een creatieve markt met verschillen de thema's, zoals dieren en planten. Een delicatessenwinkel misschien, of een feestwinkel, theater-evenementen in en rond het Zonnehuis en nog veel meer. Eerst wordt het plein fysiek opgeknapt, daarna komt de invulling van de plannen. Ik houd u op de hoogte.



Het was gezellig druk in het Zonnehuis. Een dag eerder werd in hetzelfde Zonnehuis door burgemeester Job Cohen een tentoonstelling geopend, die veel belangstelling trekt. De tentoonstelling, verzorgd door Stichting HATO (Historisch Archief Tuindorp Oostzaan), handelt over de overstroming van Tuindorp in 1960. Op hun website staan foto's van de opening en ook filmbeelden van deze gebeurtenis die veel indruk maakte op de Tuindorpers. Iedereen moest geëvacueerd worden. Er zijn geen mensen verdronken, wel zijn er enkele door de schrik en de kou bevangen geraakt. De materiële schade was niet mis. De foto's en filmbeelden in zwart-wit hebben naast een dramatische, ook een nostalgische én esthetische kracht. Het is echt de moeite waard om te gaan kijken; de koffie en de broodjes van het Zonnehuis maken het bezoek nog aangenamer.

Hier zijn radioverslagen te horen uit die tijd.

donderdag 14 januari 2010

Relativeren als reflex



Ouder wordend kind

In mij leeft het ei
van een vrouw
die van elke kou
een Mexicaan maakt
en het zaad van een man
die kwalen wegmoppert

Dóódziek
klotepillen

Relativeren als reflex:
het valt wel mee ma
neem het serieus pa

Zij overleefden hartritmestoringen,
chloresterol (sic!)
kankerbestraling, klikgebit
nier, klier, hier- en daar
ontsteking, niet het lijden
dat men vreest, maar dat wat
op kwam dagen

Een enkele keer versterk ik
mijn stem, pak een roeptoeter:
géén eigen diagnoses stellen
vráág het dan aan de dokter!



Foto's: NRC

maandag 11 januari 2010

Onderneming in Noord

(in twee delen)

Tijdschrift
De pont bij de NDSM-werf vaart weer eens nèt voor mijn neus weg, dus ik trap door naar de Buiksloterweg, via de van der Pekbuurt. Het grootste deel van het fietspad is begaanbaar. Er ligt een stroef grijs mengsel van sneeuw en zand. Ik mik met mijn voorband op de kaalste stukken en volg verder de sporen van voorgangers. Ik bedenk dat dit een goede gelegenheid is om het van der Pek Maggezien op te halen. Het is twee weken geleden uitgekomen en er staan foto's en gedichten van mij in. Nu wil ik het eindresultaat wel eens zien.
De souvenirwinkel, de basis voor broedplaats van der Pek, is helaas gesloten en bij Bed&Brek van der Pek liggen alleen oude nummers van het Maggezien. Ik vraag de weg naar het buurthuis 't Krat. 'Een huisje, midden op het plein verderop.' Buiten staat een vrouw te roken. 'Nee, hier wordt alleen een cursus gegeven.' De andere kant van het gebouw is dicht, zelfs de luiken zijn neergelaten. Ik kijk nog verder rond, op zoek naar een openbaar gebouw met een stapel Maggeziens.
Ineens sta ik voor een steunpunt van de organisatie waar ik tot voor kort voor werkte. Ook hier zit alles dicht, maar er is een bel. Wie weet spreek ik een oud-collega. 'Hello?' klinkt er uit de intercom. Ik hoor kinderstemmen en: 'Shut up!'
'Thank you!' reageer ik lollig.
'Who's there?'
'I am Wilma and I'm looking for the steunpunt.'
'Come in.'
De zoemer gaat en ik sta binnen. Bovenaan de trap staat een Afrikaanse vrouw in nachtgewaad. Er verschijnen ook twee, drie hoofdjes van kinderen. Een meisje met veel vlechtjes lacht en zwaait naar me.
'Do you live here?' vraag ik en leg uit dat ik op zoek was naar een tijdschrift en dacht hier misschien een collega aan te treffen.
'Yes.'
'Sorry to have bothered you.'
'That's okay.'
De deur sluit voor geen meter. De vrouw moet naar beneden om die goed dicht te maken.
Ik zie een bibliotheekgebouw, maar dat gaat pas over een uur open. Ik geef mijn zoektocht op en loop terug naar mijn fiets, die bij de souvenirwinkel is achtergebleven. Ze mogen mij het Maggezien toesturen.



Kamer van Koophandel
Ik steek het IJ over naar het eigenlijke doel van mijn onderneming. De Kamer van Koophandel ligt vlak naast het Centraal Station. Op de pont denk ik aan twee jaar geleden. Toen zat ik midden in mijn verhuizing van Amsterdam Zuidoost naar Noord. Uitgeput van een dag klussen in mijn nieuwe huis zag ik door een mist van vermoeidheid die letters Kamer van Koophandel oplichten. Dan wist ik dat ik bijna aan de overkant was.
Vroeger zat de Kamer van Koophandel en Fabrieken in het Confectiecentrum, in Amsterdam West. Toen ik net in de hoofdstad woonde, had ik daar een van mijn eerste baantjes. Mensen belden naar het Handelsregister om informatie over bepaalde bedrijven. Ik zocht in het register het uitreksel op en las dat voor. Mijn collega Mona had een zwoele stem. Klanten vroegen vaak speciaal naar haar, vanwege die stem. Ik vond het best en dacht stiekem: 'ze moesten eens weten hoe ze eruit zag.'
De chef van de afdeling, een kleine man met over zijn kale hoofd gekamd haar, stond elke morgen op zijn horloge te kijken en te noteren wie er te laat kwam. Om vijf voor vijf trok iedereen zijn jas aan en stond met de tas in de hand te wachten op de bel. Om vijf uur ging die en stormde de meute het gebouw uit. Ook herinner ik me een keer een ernstige overschrijding van een territoriumgrens. Ik deed een klusje waar ik eigenlijk niet voor aangenomen was en haalde iets uit een dossierkast. Een collega stelde mijn initiatief niet op prijs en tierde: 'Dat is míjn laatje!'
Nu, dertig jaar later, kom ik mijn eigen eenmanszaak inschrijven. De telefoniste had me gewaarschuwd voor lange wachttijden. 'Het is erg druk tegenwoordig, het duurt soms twee uur voor u aan de beurt bent.' Ik installeer me met mijn paperassen en een bekertje koffie en hang meteen maar een kaartje op het grote prikbord. Je weet nooit, hoe een starter een opdracht vangt. Na vijf minuten word ik al geroepen, het is juist erg rustig vandaag. Ik pak mijn jas, koffie en paperassen en loop mee met een man. 'Willem nogwat' staat op zijn naambordje.
Ik heb de benodigde formulieren al gedownload en ingevuld. De handelsnaam die ik heb bedacht blijkt toch nog ergens anders in gebruik te zijn. Willem geeft hierover een negatief advies. Als ik mijn bedrijf toch onder deze naam inschrijf, kunnen er later problemen ontstaan. Maar ik kan een verklaring tekenen dat ik hiervan op de hoogte ben en eventueel later de handelsnaam wijzigen. Ik zal hierover contact opnemen met de naamgenoot in Zwolle. Nu nog even de aanvraag van het btw-nummer en de onderneming kan van start. Gefeliciteerd mevrouw!
Willem en ik kletsen nog wat over Amsterdam en over Noord. Hij is een echte Amsterdammer, dus vindt hij dat Noord niet echt Amsterdam is. Ik vertel hem over mijn oude baantje en hij herinnert zich Mona nog. Ze is niet op een plezierige manier vertrokken. Ook herinnert hij zich de chef met het horloge en de klok en dat iedereen om één minuut voor vijf met jas en tas klaarstond. 'Een Gestapo sfeertje was het.' Het kost enige moeite om het gesprek te beëindigen. 'Bedankt Willem,' zeg ik, 'ik ga ondernemen.'
De pont naar de NDSM-werf is weer net weg, dus ik pak die naar de Buiksloterweg. Ik fiets door grijze bandensporen, over kale plekken in de sneeuw, een klein stukje over de rijweg, die glad en schoon is. Een automobilist stoort zich daaraan en toetert hard. Die heeft weinig begrip voor de door de sneeuw fietsende medemens. 'Lul,' mopper ik, 'het is zeker jóuw laatje?'

zondag 10 januari 2010

Wit met blauwe vleugels



Bron foto sloop: Mariek op de kiek

Tekening

De bloem is even groot
als het huis. Zo'n bloem
wil ik ook in mijn groen
de lucht is wit
met blauwe vleugels
één recht, met kracht
één hangt wat af

'Fout!' zegt juf
'Die vogel kan niet
vliegen.'

Kind gumt en spalkt
de vleugel recht
nu zakt de andere af
de vogel zinkt
te zwaar belast, belandt
in de prullenbak

10 januari 2010



Het verhaal achter deze tekening staat hier

zaterdag 9 januari 2010

Meisjes van zestig


Uitpakken

Meisjes van zestig, mooi grijs
peper-en-zout, één kastanje
geverfd. Ik over tien, vijftien jaar

Ze druppelen binnen
uit de kou, bontkragen
rode wangen; een opvlieger

Nu nog niet openmaken
pas als we er alle vijf zijn

Glinsterend papier, een gedicht
'dit hoort er ook bij'
gelach, er gaat iets om

Ik wil het ook weten
vlaggetjes. Voor binnen?
Voor búiten! In koor

Ze pakken zichzelf in
en vertrekken
zilveren papier blijft achter
op een blad met lege kopjes

9 januari 2009

donderdag 7 januari 2010

Zaai zand, geen paniek



Zoutgebrek

Vertraag je pas
het is eng om te lopen
eng om te rijden
sta stil bij kristallen
snotsnorretjes
waar zonlicht op tinkelt

Neem je fiets aan de hand
en schuifel – het verkeer
zit he-le-maal vast
nou en?

Zoutminnende planten
bestaan niet
zaai zand
geen paniek

7 januari 2010

dinsdag 5 januari 2010

Analfabetisch systeem



Kast

In twee gedeelten werd ik
naar binnen gedragen
door mannen met een hondje
mijn hoofd op mijn buik
geschroefd

Op de planken liggen regels
gestapeld, met gekanteld hoofd
lees je wat rechtop staat
een analfabetisch systeem
met ruime categorieën
en alles
wat daarbuiten valt

Vazen achter deurtjes, zaden
liggen in het donker te dromen
van nieuwe kiemen, een oude
voedselmachine rust tussen
legpuzzels, Jenga en Regenwormen

Later, als ik dood ben
gaat eerst mijn hoofd
naar buiten, dan mijn buik
en voeten met aarde
later, als ik dood ben
gaat mijn leven de deur uit

5 januari 2009



zaterdag 2 januari 2010

Overtuigde sneeuwbal

Het verwachtingsvolle elastiekje

Onder de dakpannen van krantenpapier
hing een zilveren penis. Het razende
schilderij met stinkende banaan en
minuscule hartjes had wel iets weg
van een ongewassen koe. Met gepelde
rug, wel te verstaan.

Pats! De overtuigde sneeuwbal raakte
precies het zelfstandige bejaardenhuis
wat die speelse meeuw daarboven deed
werd nooit helemaal duidelijk

Toch vond de grote muizenjacht doorgang
het poeslieve behang kreeg een groene klap
en dat was dat. Er werden nooit meer
fatsoenlijke snoepjes uitgedeeld
laat staan gesabbeld

2 januari 2010