woensdag 30 september 2009

Op zoek naar Amerikanen en vrouwen van vijftig

Mijn bezigheden hebben meer en meer met schrijven en boeken te maken. Heerlijk!
Achter de schermen werk ik mee aan een boek met interviews, de levensverhalen van vrouwen van in de vijftig. Te zijner tijd zal ik hier meer over vertellen. Gisteren bereikte mij het bericht dat In Search of Americans eindelijk gaat verschijnen.

"Met trots presenteren wij het resultaat van onze reis door de VS. Het boek In Search of Americans is vanaf 2 oktober verkrijgbaar! 126 pagina's met (bizarre) reisverhalen, interviews, spectaculaire ontmoetingen en prachtige kleurenfoto's. En er is nog meer goed nieuws: de verkoopprijs is verlaagd van € 29,95 naar € 21,95 (excl. verzendkosten). Wij zijn zeer verheugd dat u, alvorens er ook maar één letter gedrukt was, het boek heeft besteld. Wij hebben u dan ook vermeld in het dankwoord.

Mocht u niet kunnen wachten totdat het boek bij u in de brievenbus valt dan kunt u ook persoonlijk uw exemplaar van het boek uit handen van Eva en Sabina ontvangen: volgende week opent namelijk de tentoonstelling Gooise Vrouwen in Museum Hilversum, waar het werk van diverse vrouwelijke kunstenaars van 1850 tot heden wordt getoond. In Search of Americans is trots deel te mogen nemen aan deze tentoonstelling met enkele foto’s uit het boek."

Eva Kelder en Sabina Theijs


dinsdag 29 september 2009

Witte dichters

Op woensdagavond 28 oktober van 18.00 tot 21.00 uur vindt op begraafplaats en gedenkpark De Nieuwe Ooster in Amsterdam Oost-Watergraafsmeer weer de jaarlijkse herdenkingsmanifestatie 'Herinnering verlicht' plaats.
Ook dit jaar is het project Witte Dichters er een onderdeel van.

Witte Dichters

De deelnemende Witte Dichters krijgen een witte paraplu (wit is ook een rouwkleur) met verlichting.
Bezoekers van 'Herinnering verlicht' kunnen even bij hen onder de paraplu schuilen om naar een gedicht te luisteren.
Dat gedicht cirkelt rondom één of meer aspecten van het thema dood - rouw - verlies - gemis - etcetera.
Deelthema van dit jaar is: Wat ik je nog zeggen wou

Gedurende de hele avond zijn er korte maar intensieve ontmoetingen
tussen een of een paar individuele bezoekers en een individuele dichter.
Het initiatief tot een bezoek onder de paraplu gaat steeds uit van de bezoeker.
De Witte Dichters (herkenbaar aan de witte paraplu) staan verspreid over de begraafplaats of lopen rond.











Naar aanleiding van het deelthema schreef ik onderstaand gedicht.

Mijn kind

Ik had je graag gekregen
maar het is niets geworden
tussen ons

Veel kleintjes heb ik verschoond
en vastgehouden, eerste stappen
en woorden toegejuicht

Ik had je graag gedragen,
gebaard, de borst gegeven
gewiegd en getroost

Als moeder zou ik zoveel beter...
beste stuurvrouw aan wal
nooit zal ik het zeker weten

Ik had je graag zien groeien
met liefde opgevoed
met moeite losgelaten
deed dat bij voorbaat al


28 – 29 september 2009

zondag 27 september 2009

wonderbaarlijke vermenigvuldiging





't is 'n boel


Koepels, trouwjurken en blauwe ogen
om kwaad te bezweren - iemand verloor ze
raadt naar mijn afkomst: zeker niet Russisch

Met een boot tussen Europa en Azië zigzaggen
en de Zwarte Zee zien - onder de stad zwemmen
karpers naar Medusa. Staat zij op haar kop
om het boze oog te bezweren?

Katten
koffie
baklava

Islamitische bloemmotieven, blauw en
goud in het paleis marmeren badkamers
van haremvrouwen in reuzenspiegels
zie ik de lamp mezelf de spiegel de lamp mezelf
weerspiegeld - wonderbaarlijke vermenigvuldiging
van wijn en broden in Byzantijns mozaïek
Jezus Christus, Maria en engelen

Met een losse hoofddoek om
mijn blote voeten in zacht tapijt laten zinken
het istanbul poetryhouse is
een leeg zaaltje

27 september 2009


zaterdag 26 september 2009

't is een boel - kalender - filmpjes Sterrenplein

Vanavond ben ik met enige vertraging en een hoofd vol indrukken teruggekomen van een reisje naar Istanbul. Over die droomstad is een gedicht in de maak. In de paar dagen dat ik weg was, zaten er twee filmpjes in de mail over de opening van het Sterrenplein. Een van de VPRO (Droomstad) en een van Lennert Ras, reporter bij Noord verandert. Kijk en vergelijk...

Ook is de Tuinscheurkalender 2010 aangekomen, een dikke pil met veel tuinteksten, -weetjes en poëzie van W. Shakespeare, G. Gezelle e.v.a. Ik heb hem doorgebladerd tot 25 april. Op de achterkant van 24 april staat mijn 'Rumex'. Zeer vereerd te zijn.



Tot slot vannacht een kiekje van mezelf in de spiegel van het harem van het Topkapi paleis. Genoeg ijdelheid nu. Morgen meer.

zondag 20 september 2009

Zij grinnikt om binnenrijmpjes



Episode

Waarin onze heldin, het hart vol ezelsoren*, alinea's lang een stapel sprookjesboeken beklimt, op zoek naar de prins met de kroontjespen en uiteindelijk een bron bereikt.

Dit hoofdstuk springt in
ijskoud water
langs de kantlijn staat een printer
te mooie woorden uit te spugen
het witte paard hinnikt

Terwijl haar vel vol puntjes tintelt
grinnikt ze om binnenrijmpjes
spettert tekst uit pretogen
ze heeft het paard wel door

Zon droogt de inkt
van haar zinnen
ze slaat een bladzijde om
haar schouders, haar rugzak
spreekt boekdelen

19-21 september 2009

* en haren vol voetnoten





'Ja,' zei de inktpot tegen de pen, 'het is werkelijk prachtig wat er al niet uit mij tevoorschijn kan komen.
In mij hebben de werken van alle schrijvers hun oorsprong.
Het is ongelooflijk; ik weet niet wat er gebeurt wanneer ze uit mij beginnen te putten.'

uit: De pen en de inktpot
Hans Christan Andersen (1860)

zaterdag 19 september 2009

Vogeltjesgriep

Een beetje 'under the weather' en dan toch naar feestjes gaan, en tussendoor vogeltjesgedichten lezen en beoordelen. Dat ei is gelegd, zie: pomgedichten. Het winnende gedicht:



ik schoot de dodo
de laatste
vlak voor impact
uit de lucht

redde daarmee
het wtc

en de wereld

zijn kop viel op
mij al was ik
Boudewijn Büch
himself

(en dat was ik)

de gebroken pennen
staken in mijn eeuwig rode
ogen over de straat
dwarrelden duizenden
miljoenen veertjes

als mensen vielen
als poppetjes naar beneden
ik schoot de dodo

maar daarmee de toren
om
niet te hoeven
niets meer

te hoeven

ik, drs drs wereldreiziger
de dode dodo
waren er bij.


Gerben de Ruiter


Maar ik mag niet klagen want mannengriep is veel erger dan vrouwengriep. Filmpje, leuk: bekijk even!
Jeetje, je zal toch de Mexicaanse Mannengriep hebben! Als het straks vijf dagen stil blijft hier, zit ik trouwens in Istanbul.

Here I come Constantinople
I am coming Constantinople
Here I come Constantinople
I am coming Constant-
Inople here I come

Filmpje, bizar: bekijk even!

The Residents: Constantinople

vrijdag 18 september 2009

Oude kustlijn



Afscheid en zuiverheid

Gisteren nam ik afscheid van een aantal collega's. Het voelde helemaal niet als afscheid, omdat juist die mensen aanwezig waren die ik als vrienden beschouw, en met wie ik verwacht in de toekomst contact te houden. Dus het was goed. Wel was het het perfecte moment om een punt te zetten achter dertien jaar vrouwenopvang (thans Blijf Groep). In die jaren heb ik veel geleerd en iets kunnen betekenen voor kinderen en vrouwen die met huiselijk geweld te maken hebben gehad, en voor collega's.

Eén van die collega's gaf me 'De oude kustlijn,' de bundel van Vasalis die haar kinderen na haar dood uitbrachten. Achterin (pag.65) staat:

De titel heeft ze ons ooit zelf genoemd. Ze vertelde dat haar vader vroeger tijdens een strandwandeling wees op een vlucht vogels boven de zee: 'Die volgen de oude kustlijn.'

Mijn collega vergeleek mijn invloed op het team met die oude kustlijn. Een mooi beeld, een troostende gedachte. En een groot compliment. Laat de vogels vliegen! Mogen zij in vrijheid en vertrouwen dit taaie en belangrijke werk blijven doen.

Een gedicht uit de bundel, zonder titel, pag. 10:


Wat gaf ik vroeger veel om zuiverheid.
Wat dacht ik dat het was?
Nuchter, met blote voeten waden door fris gras.
Strandwandeling. Mager zijn. En politiek
zeer links. Verboden was lyriek.
Toekomstgedachten had ik niet
en heb ik sindsdien nooit gekregen
goddank, en had ik geen herinnering
dan was ik nog zo schoon als regen
en even drinkbaar, lieveling.

M. VASALIS, uit: De oude kustlijn , van Oorschot 2002

Met dank aan Anneke Umans

dinsdag 15 september 2009

Geluidloos uitroeptekens uitzenden

Stapeltaalverliefd

Snoeswekker ligt geluidloos uitroeptekens
uit te zenden. Alarm! Uitslaaphaast struikelt
over achterhaalde postmoderne lappenpoes

Stap met je kronkelhandschrift
in de schuddebus
daar kraailacht een trilbaby
googoogooglebaby goo

Met je schuddebus
door de koene tunnel
onder-IJ-door
langs Kabelweg UPC
en lichtreclame spotten

Vergeet niet je geheugen
chipkaart uit te checken
enquêteur met vraagjes
te ontwijken, moet de metro
weg zien rijden - overstap OK -
tien minuten in de woordmachine
zinnen zitten mixen, niet roeren
laat de letters lekker om je oren spetteren

15 september 2009



Woordmachine, gevonden op estherwalter.nl

zondag 13 september 2009

Pontgedichten

Zoals aangekondigd (zie: Pontverdorie) nam ik vanmiddag deel aan de workshop 'pontgedichten schrijven' onder de inspirerende leiding van Jos van Hest. Tien deelnemers verzamelden zich in de Noorderparkkamer tijdens het Noorderparkfestival. We schreven, lazen, deelden, schrapten en brachten zinnen samen.

Ik ben gek op opdrachten. Ze maken het makkelijker om te beginnen met schrijven. En als ik dan eenmaal begonnen ben, kan ik bijna niet meer ophouden. Binnen anderhalf uur schreef ik al vijf, zes versies van onderstaand gedicht. Deze is al anders dan degene die ik ('in het net, meester') bij Jos inleverde. Wie weet schaaf ik nog verder in de komende dagen.

Na afloop genoot ik nog even in de aangrenzende kamer van verhalenverteller Fons Boer. Verhalen over de liefde, uit de Griekse mythologie. Als kind verslond ik die verhalen al, met dank aan meester Henk. Fons Boer vertelde levendig over de oorsprong van de zoektocht van mensen naar hun 'andere helft' en ook Eros en Psyche kwamen tot leven. Terug naar huis, niet met de pont deze keer, maar op de fiets. Want alles was aan deze zijde van het IJ.


Pontminuten


Al die tijd
op weg naar werk
dringen mensen
om het eerst

De bodem van de boot
stinkt grijs – de zomer
sterft vandaag
oevers verdwijnen
in vuil-witte mist
een toplicht zonder schip
zweeft voorbij
vergaderingen dringen door
alles heen

Dan een hoge golf. Gegil.
Stil, stomkoppen, stil!
Stil wil ik, kippen-zonder-koppen,
Stil!

Ik keer om
kijk naar huis
al die tijd op weg
naar huis


13 september 2009


Tussen NDSM-werf en Amsterdam CS:

zaterdag 12 september 2009

Readymade

Meestal pieker ik wat over een cryptogram voor het slapen gaan. Soms lees ik, filosofie bijvoorbeeld. Bij het lezen van de onderstaande zinnen verloor ik geleidelijk het bewustzijn:

"De differentie wordt bevestigd (hyperaffirmatie) als wezen van het Zijn zelf. Om dat de differentie de expressie van het Zijn is, wordt het Zijn verwerkelijkt in de differentie als de zin van het Zijn, als de richting die dat Zijn uitgaat."

Kristien Justaert: Zen en de kunst van het ontsnappen. Meditatie over Gilles de Leuze (pag. 128). Uit: het postmodernisme voorbij? VU Universtity Press.

vrijdag 11 september 2009

Ongebruikt doorgeefluik



Vanuit de buikholte

Naast de gebruikelijke inhoud
- ingewanden, zenuwknopen en microben
een al bijna bejaarde baarmoeder -
trappelt een paard om naar buiten te stormen
huppelend geschenken uit te delen
juwelen spatten onder hoeven uit

Alleen afkeer van wat remt en beklemt
niet van het nieuwe en vreemde
moedig me aan en je zult versteld staan
hou me tegen en ik – ja wat?

Mijn buik is een ongebruikt doorgeefluik
dat ik moet uitbuiten, een geschenk
voor groepen mensen
Hier! Pak aan! Sla niet af,
wijs niet weg. Neem!

11 september 2009


donderdag 10 september 2009

In jouw lange wikkelarmen



Samenvattend

Twee lappenpoezen liggen in
acht pootjes, gapen als ik
een o zo schattig plaatje schiet.
Zusjes. Samen

Terugklikkend zie ik jou
en mij stralen en gieren
wij zo blij met wij. Samen.
Moeten we weer eens doen

's Nachts liggen we in elkaars
donzige pootjes. Je likt mijn nek,
bijt zachtjes in mijn schouder.
Wat volgt is niet geschikt
voor poezenoogjes

Toch deint er eentje mee,
verlegt zich zuchtend. Dan
gaan we allemaal slapen. Ik
in jouw lange wikkelarmen

10 september 2009

dinsdag 8 september 2009

Is er nog leven na de Kargadoor?

Het complete verslag van de Utrechtse Slam Finale staat op de de web site van Pom Wolff. Na de Kargadoor gaat het leven door. Kar, ga door! Mijn kar gaat door langs koffie, UWV, straks Eigen Werk (als ik er het type voor ben), scherp zijn voor het redigeren van interviews, een sterkere, nee twee sterkere leesbrillen van Xenos, Sportief bewegen na Kanker (het was geen kanker, maar een voorstadium en nu heeft mijn moeder het gvd), koffie, een Klassieker schrijven voor Meander, twee sollicitaties per week, oeps de WW uitkering aanvragen, Blijf achterlaten, Blijf achterlaten, kar, ga door, naar de toekomst! Rij maar an, ossewa, rij maar an.

Het gedicht dat ik op het oog heb voor de Klassieker kwam ik tegen in het kunst-en-poëzie-dorp Watou, in de Vlaamse Westhoek. Daar was ik met inmiddels-niet-meer-lief Bo, september 2002. Ook Watou, dat wil zeggen het festival is niet meer wat het was, schrijft men. In 2002 was ik diep onder de indruk, van de omgeving waarin zoveel ruimte was voor poëzie en beeldende kunst, maar toch vooral voor poëzie. Op het toegangskaartje staat ER IS ALLES IN DE WERELD HET IS ALLES. Lucebert. Het gedicht stond ergens op een muur. In een boerenschuur met hooi stond een spade tegen de muur. Ik hoorde en las het gedicht 'Spade' van Geert van Istendael. Die spade was raak:

SPADE

Zij bijt het eten uit de grond. Haar snede
keert het bestaansrecht om, vlak bij
de aarde. Wie haar schaafde, smeedde
wil geen gras, wil knol, verteerbaar blad.
Metaal klemt hout. Ooit breken zij hun eden.

Haar meester stoot. Zij steekt, zij doodt. Al wat
het duister zoekt wordt naar het licht geheven.
Zij spreidt een brokkelig bed voor oogstbaar leven.


Houd de Meander Klassiekers in de gaten. Het zal besproken worden.
Op 7 september 2002 schreef ik in het dagboekje: "De poëzie is inspirerend en bijna demotiverend. A long way to go, babe... maar gewoon doorgaan!" Kar, ga door!

zondag 6 september 2009

Overrompelende onderdompeling

Dit weekeinde heb ik weelderig gebaad in verhalen en gedichten. Van pontverhalen in de Banne: "Heeft een pontkapitein wel contact met het publiek?" "Jazeker, oogcontact. Maar het mooiste is vijftien keer per dag de opgestoken middelvinger," naar het redigeren van interviews met vrouwen van vijftig, tot het jureren bij de Poetry Slam finale in de Utrechtse Kargadoor. De jury had het weer eens moeilijk, erg moeilijk. God, wat had deze jury het moeilijk. Maar kon uiteindelijk toch niet om het fenomeen Peter M. van der Linden heen. Samen met Daan Doesborgh mag hij naar de landelijke finale.

Mijn aanwezigheid leidde tot het instellen van een nieuwe prijs: aan Daniël Vis reikte ik de Wilma van den Akker-prijs (een gesigneerd exemplaar van Nageljongenstraat) uit, voor het meest aangrijpende gedicht van de middag. Over iemand in wie iets goedaardigs, iets vegetarisch de kop opstak. Geen slammer, wel een dichter. En met zo'n diepe stem...

Ook een lekkere stem heeft Björn Rozen, zanger met gitaar en piano. Hij zong onder andere een prachtig lied over de liefde tussen hem en zijn lerares Frans. Hieronder een stukje film dat ik daarvan maakte. Maar eerst een gedicht. Daar heeft u recht op.

Bronvermelding

Vandaag oordeel ik
voor reiskosten, morgen
poets ik verhalen
voor boekenbonnen

Het minneteken bleek
een gedachtenstreep
apostrofs strelen aanhalig
citaten - elke schrijver

Dezelfde karakters en
fenomenale fonemen
menig dichter spreekfluister-
schreeuwt – ik val subiet

Voor subtiel, ongehoord
stampvoeten om een over-
rompelende onderdompeling
en kom geletterd boven

6 september 2009



Björn Rozen zingt

vrijdag 4 september 2009

Plenty pleinplannen

Wij mensen van rond het Sterrenplein waren door de VPRO uitgenodigd bij de aftrap van 'Eeuw van de stad' in Pakhuis de Zwijger. Karin, Mariëlle en ik hadden foto's, krantenknipsels en gedichten meegenomen en spreidden deze tentoon op een gunstig gelegen tafeltje in de ontmoetingsruimte. Buurtopbouwwerker Jan voegde zich bij ons. Het werd warm en vol in de zaal. Er waren meer buurtprojecten vertegenwoordigd. We spraken onder andere met mensen van 'Bakkie in de buurt' en de Noorderparkkamer. Van al deze projecten zijn filmpjes gemaakt, die worden gepubliceerd op Droomstad. Ons filmpje was helaas nog niet gemonteerd. Zodra het klaar is, zal ik hier ook een link plaatsen.

Ons feestje (de opening van het Sterrenplein) is in de lokale kranten wel uitgebreid verslagen, compleet met foto's van geschminkte kinderen op het plein. Het zat Mariëlle niet helemaal lekker dat de clowntjes -die ook schmink hadden gebruikt- stonden afgebeeld achter de de door haar geschminkte kinderen. Voor haar gevoel gingen zij met de eer strijken. Ach, roem en eer: in het Parool kwam ik voor als een buurtbewoonster die een gedicht voorlas, in het Noord Amsterdams Nieuwsblad werd mijn naam bijna goed gespeld: "Wilma van de Akker, een dichteres uit de buurt..."

Terug naar Pakhuis de Zwijger: Karin netwerkte, ging naar de films en debatten en deelde mijn gedichten uit. Aan onze tafel kwamen geïnteresseerden vragen stellen. Mariëlle en ik vulden elkaar uitstekend aan bij het beantwoorden ervan. We straalden allebei van enthousiasme over 'ons' Tuindorp Oostzaan. Ik heb zowaar nog een dichtbundel verkocht aan een mevrouw van de tafel naast ons. Zij hoorde bij het project 'varend inburgeren.' Wat een goed idee om 'nieuwkomers' vanaf het water kennis te laten maken met ons kikkerland!



Uiteindelijk werd het nog bijna een vergadering aan onze tafel: nu het Sterrenplein en het Planetenplein zijn opgeknapt, fantaseren we over het aanpakken van het wat ingedutte Zonneplein. Een markt met streekprodukten, een kruidenier, meer theateractiviteiten, een galerie, een handwerkwinkel. Wat haalbaar is, moeten in de toekomst blijken, maar er staat al bijna een afspraak voor een eerste brainstormavond.

woensdag 2 september 2009

Pontverdorie

Heb ik toch een paar prachtige pontgedichten geschreven, onder andere het allereerste gedicht op dit weblog ("Gevaar op het IJ") en "Schuitjevaren" (pag. 17 van Nageljongenstraat), maar men heeft mij niet weten te vinden voor de tentoonstelling "Pontverhalen" die langs de verschillende vestigingen van de OBA in Noord gaat. Dan maar zelf erop af. Vandaag heb ik mijn gedichten afgegeven bij de OBA in de Banne, waar de tentoonstelling aanstaande zaterdag (5 september) geopend zal worden door de stadsdeelvoorzitter, Rob Post. Ze mogen nog 'meevaren', gelukkig...

En verder ga ik meedoen aan de workshop Pontgedichten van Jos van Hest op het Noorderparkfestival (13 september). Samen met anderen nog meer mooie pontgedichten schrijven!



Schuitjevaren

Met het ontbijt nog in de haren
de tandenborstel in de lucht
reist een lippenstift mee
steekt het wattenstaafje uit een oor
en kleeft het matras aan mijn rug

Fietsend laat ik ze achter
trek handschoenen aan
ho! hou je roer recht
nog negendertig seconden
voor de klep omhooggaat

Daar rol ik naar binnen
tussen de anderen
met kranten en telefoontjes

Mijn huisraad kan me hier niet achtervolgen
we varen om de trechter die in het IJ hangt
aan alle kanten boten en gebouwen
kalmerend water

Ik moet ik wil mijn nagels vijlen
maar doe even niets
tot aan de overkant

Waar werk begint
te zuigen, sleutels uit mijn zak
beginnen te kruipen, de agenda schreeuwt

Mijn muts vliegt al naar de kapstok
mijn hand naar de koffiemachine


Uit: Nageljongenstraat