maandag 29 augustus 2011

Slome zomer




Oppervlakkig

Haast onverstaanbare Harry
controleert dagelijks de knoppen
van zijn nieuwe tweedehands
de radio, de ruitenwissers

Hij kucht droge tabakslucht
pikt mijn monteur in
met verhalen over stront

Op het dak begint een ekster een gesprek
ek ek ek ek ek ek ek, zegt hij tegen de gek
onverschillig draait die zich om en om en om

Intussen lig ik ongeduldig
de jaap te dichten tussen
willen en kunnen, na deze
zelfverkozen slome zomer
ben ik uitgedokterd

Doen is ook al niet
het hele verhaal
gebeuren is een wachtwoord


29 augustus 2011

donderdag 18 augustus 2011

De tijdschrijver


Hieronder nog een fragment uit het handschrift van mijn vader. Als puber verweet ik mijn ouders nogal eens dat zij zo materialistisch waren. Nu besef ik dat het af en toe letterlijk vechten was voor een wat beter bestaan. Verder ken ik mijn vader als een warme en zachtaardige man. Dit stukje maakt duidelijk dat daar grenzen aan zaten.

De tijdschrijver

Tussen 1960 en 1970 maakte ik als lasser landbouwwagens. We werkten op tarief, wat ik al eerder heb beschreven. Ik was daar nogal fanatiek in om toch maar zo snel mogelijk wat inboedel bij elkaar te vergaren. Soms liep dat behoorlijk uit de hand. We werden gecontroleerd door een tijdschrijver, een kerel die nogal jaloers was op ons inkomen. Mijn collega en ik kregen van de bedrijfsleiding een karwei aangeboden dat bestond uit het bevestigen van ladders en hekken op die landbouwwagens, bedoeld om de lading zo hoog mogelijk op te stapelen. Het was hoogseizoen en er was achterstand in de levering. Met dagloon en overwerk van vijf tot tien uur 'savonds hadden we dus een behoorlijk maandinkomen. Er was niets mis mee, totdat die bewuste tijdschrijver naar mij toe kwam met de misselijke opmerking: 'Ik ben op de loonadministratie in je loonstaat wezen kijken en kom tot de slotsom dat je, als je zo doorgaat, nog meer verdient dan ik.' Daar werd ik heel erg boos om en antwoordde: 'Als jij van vijf uur 's middags tot tien uur 's  avonds lekker op je luie kont tv ligt te kijken, dan werken wij ons te pletter op tarief, na de hele dag te hebben gebuffeld, om toch maar zo hoog mogelijk te scoren.'

'Niks mee te maken,' zei die tegen ons, 'het is over, er wordt niet meer overgewerkt.' Ik naar de bedrijfsleiding. Ik legde uit wat ons was overkomen. Die dag was er flink wat spanning. Terwijl ik nog in onderhandeling was met de bedrijfsleiding en aan de werkbank onderdelen stond te lassen, passeerde die bewuste tijdschrijver mij op enkele meters afstand, vergezeld van de werkplaatschef. Terwijl die langs me heen liep, plaatste hij de misselijkmakende opmerking: 'Daar staat dat zielige mannetje, dat van zijn normale loon van overdag niet kan rondkomen.' Ik werd zo kwaad, dat ik een onderdeel, een koker van vijftig centimeter lang en dertig centimeter breed, oppakte en naar zijn hoofd smeet. Gelukkig net mis, tegen een deur, maar er zat wel een gat in die deur.

Na nog geen twintig minuten moest ik boven komen, bij de bedrijfsleiding. Dat zou wel eens ontslag kunnen worden. De bedrijfsleider stelde mij de vraag: 
'Van den Akker, hier heb je toch wel spijt van?'
Ik antwoordde vol overtuiging: 'Ja. Dat ik hem niet doodgegooid heb!'
'Meen je dit?'
Inmiddels was de directeur erbij komen zitten. Die keek heel verbaasd en ik vroeg of ik hem nader uitleg mocht geven. Ik vertelde in wat voor omstandigheden ik alles bij elkaar verzamelde. 

Na een uur moest ik terug boven komen. Ik kreeg te horen dat we geen eigen rechter mochten spelen, maar dat de tijdschrijver het wel uitgelokt had. Einduitslag: dezelfde avond overwerken en van die tijdschrijver hebben wij nooit meer last gehad.

donderdag 11 augustus 2011

Handschrift van mijn vader


Wie mevrouw SchrijTaal een beetje volgt, weet dat ze gek is op schrijvende handen van kinderen en van grote mensen. En op handgeschreven gedichten en verhalen. Hieronder heb ik een scan geplaatst van een wel heel bijzonder handschrift: dat van mijn vader. 

Een jaar ambachtsschool
Mijn vader is nu 75. Hij heeft na de lagere school een jaar ambachtsschool gevolgd en daarna lang als lasser in 'de Metaal' gewerkt. Vorig jaar heeft hij een aantal herinneringen op 27 vellen van een gelinieerd schrijfblok gezet. Deze zijn nu in mijn bezit en ik werk ze uit om er een boekje van te maken. Ik ben er trots op dat hij aan de eiken eettafel met hoogpolig tafelkleed is gaan zitten om zijn verhaal op te schrijven. Het is bijzonder om zijn verhaal te lezen, in zijn handschrift en in zijn beleving. Het doet ons allebei goed om er met elkaar over te praten. Ik stel hem vragen over dingen die niet helemaal duidelijk zijn, en hij licht het met veel genoegen toe.


Een fragment van een herinnering aan de oorlog:

Wat brandstof betreft: mijn vader en moeder en mijn oom Gerard, van beroep politie-agent, gingen 's nachts weermachtspalen omzagen. Dat waren stammen van dennenbomen die op open terreinen waren geplaatst om te voorkomen dat er parachutisten zouden landen. Drie nachten ging het goed. De vierde nacht stopte er een Duitse legerwagen en de soldaten kwamen op mijn ouders en oom Gerard af. Mijn oom, die nog een dienstwapen bij zich had, richtte de revolver op mijn ouders. Tegen de Duitsers, die vroegen wat ze daar aan het doen waren, zie mijn oom:
'Ik heb net twee personen betrapt bij het omzagen van weermachtpalen.'
Mijn oom kreeg een schouderklopje. Vervolgens vroegen ze de weg naar de Waalhaven. Vader, moeder en Gerard zijn met volle broeken naar huis gevlucht. 

maandag 8 augustus 2011

Me and Mr. Drain (gedicht)


Me and Mr. Drain

Na vandaag maak ik het uit
je hebt lang genoeg aan me gehangen
het zuigen zit erop, je geniepige steekjes
onder de oksel ben ik meer dan zat

Morgen maakt Het Mes je los
verdwijn je in de prullenbak, tabee
dan ben ik weer een Vrije Vrouw

Dan zal ik ongehinderd door je slang
mijn stofdoek uitslaan, gat afvegen
oude aardbeienplanten uittrekken
vuilnis wegbrengen, zwaaien naar de buren
fietsen - hand uitsteken - boodschappentassen sjouwen
stofzuigen, katten plagen en mensen kietelen

De allersaaiste vakantieliefde: dat was jij
meneertje Drein. Ik ben je zat
je gaat eruit, morgenochtend
ben ik weer een Vrije Vrouw

!




donderdag 4 augustus 2011

Gedicht: Plastisch



Plastisch



Witte vrouwen duwen me
naar een blauwe wereld
op zijn knieƫn met een groene Edding
tekent hij het weefsel af

Ik noem hem beeldhouwer
hij houdt van dat woord
en doet zijn werk waar ik
geen weet van heb

In de verkoever krijgt een man
een gele schort, zijn vrouw
een ruggeprik, ik meld me
aan de buitenwereld
haal wat slaap in

Het bed gaat terug naar boven
de beeldhouwer vertelt
het is een flinke Jaap geworden
maar ik ben tevreden

Tussen zuchtende tachtigers
verheugt een perfecte amazone zich
op snorrende poezen



BovenIJ-ziekenhuis, 3 augustus 2011