maandag 29 juni 2009

Sterrenplein

Vanmiddag heb ik mijn gedicht over de Tolhuistuin ingeleverd. Nu richt ik mijn aandacht weer op het Sterrenplein. Vandaag werd daar een klim- en glijding neergezet. Ik maakte foto's en kreeg commentaar ("Dat kost geld hoor!")



En: "Kom je die Brabanders fotograferen?" De mannen uit Brabant plaatsen door het hele land speeltoestellen.



Ik richtte de lens ook nog even naar boven, naar het vleugelnotenbomengebladerte.

zondag 28 juni 2009

Voorproeven

Gisteren kwam ik twee maal samen met andere creatievelingen, terwijl het eten onder onze neuzen werd gezet. Heerlijk! Het begon met een picknick in de Tolhuistuin.



Samen met jonge dichters/performers van Nowhere mocht ik alvast rondneuzen in de tuin, die vanaf 17 juli elk weekend wordt open gesteld. Ik meldde al eerder dat ik daar een gedicht voor ga schrijven en een eerste ruwe versie is al gemaakt. Maar die houd ik nu natuurlijk nog geheim... net als de jongeren, die hun performance nog geheim houden. Maar ik kan je aanbevelen om je 19 juli in de buurt van de Tolhuistuin op te houden. Vanaf het Centraal Station nèt aan de overkant van het IJ, twee minuutjes met de pont.



Mijn diner vond plaats in Salon Hippie Deluxe in Haarlem.



De salon wordt gerund door Jet Meijers, die zelf ook vormgever is. Aan de wanden textiel met tekst van Laurien Mulder. Ank Ridderbeks en ik lazen er eigen gedichten, Nelleke Bos las Lucebert. O ja, er was ook nog een heel jonge dichter van de partij:



Barend (9 jaar), als ik het goed heb, en zijn gedicht:

Poëzie
Pe-i-zo
Dat is pas echt poëzie

Zo, hier laat ik het bij. Ik moet me haasten naar een barbeknoei feestje in Oostzaan.

vrijdag 26 juni 2009

Spinnen in de achtertuin



Wereldwijd happy garden web

In deze driehoek meer bezoek
dan in het blok binnenlucht
tussen vloeren, muren en ramen

Kaasplakken aan de houten tafel
op de tegels van de achtertuin
muren van klimop met webmotief

Verschuif een stoel en het netwerken
kan opnieuw beginnen. IJsjes, koffie,
haha hilariteit, we hebben en houden

Herstellen van van alles, ieder huisje
heeft zijn kruisspin op de achtergrond
lief in mijn mond, wij houden veel van
het netwerk herstellen na elke invasie.

(juli 2008 - juni 2009)

Opstand




Revolutie

Over grote zaken ben ik
snel uitgepraat, meer een doener
als er iets kan

Laat die mannen maar
discussiëren. Ik zet
koude soep op tafel wanneer
Obama voorbijkomt

Schud mijn hoofd bij de salade
verbieden van hoofddoeken
lijkt mij dubbele onderdrukking

Er is meer aan de hand in Iran
ze komen er niet helemaal uit
ik doe de afwas en leg
Regenwormen op tafel


26 juni 2009

woensdag 24 juni 2009

Voor lief, bijna jarig



Zonder titel

Dit is met de enkels in rimpels
het zand zien bewegen
er kruipt een krabbetje over mijn tenen
het kriebelt – ik buig voorover

Zie: een doorschijnend schepsel drijft voorbij

Toen het water hoger stond
was elk rotsblok een monster
een bonkende steen op het hart

Nu sta ik rechtop en zie
de meeuwen zingen


(oktober 2007)

maandag 22 juni 2009

Nog meer nieuws



Ik ben nog niet tevreden over het gedicht over het Sterrenplein. Maar het is nog lang geen 26 augustus. Intussen wordt er hard gewerkt op het plein. De bloembakken zijn al klaar en er worden vandaag tegels gelegd.

Inmiddels heb ik me aangemeld bij de Stichting Schrijvers School en Samenleving. Ik ben benieuwd, op welke termijn ik word uitgenodigd om een lezing te geven in een bibliotheek of op een school. Ik heb er in ieder geval zin in.

Nu ik mijn handen vrij heb, stromen de creatieve ideeën en uitnodigingen binnen. Logisch, want er is ruimte voor... Aanstaande zaterdag ga ik deelnemen aan een 'salon' in Haarlem: lezen, luisteren, uitwisselen. Voorafgaand ben ik van plan om te gaan 'droomschrijven' met Loesje. Dat wordt een inspirerende dag!

zaterdag 20 juni 2009

Noord heeft het echt

Ik kan niet ophouden te vertellen hoe blij ik ben met mijn move naar Tuindorp Oostzaan (Amsterdam Noord). Het beste van twee werelden bestaat hier: een dorpse sfeer, kleinschaligheid in de grote stad. Contact met buren, katten en honden; tuintjes met zeer persoonlijke invulling; een rijke geschiedenis (denk aan de NDSM werf) en cultuur om de hoek.



Straks weer het Over het IJ festival, met opnieuw tientallen unieke voorstellingen, onder andere in een aantal als theater ingerichte containers.



Ook wordt binnenkort de Tolhuistuin geopend voor publiek.

Het terrein verandert dit jaar nog in een culturele vrijplaats voor beeldende kunst, muziek, theater, media en lekker eten. Met drie podia, expositieruimtes, een sprookjesachtig park en een café-restaurant met terras aan het water, pal tegenover het Centraal Station. Samen met Hiphopschool Noord, Info Noord, Mediamatic, Muller&Moerkerk bv, Noordjes Kinderkunst, Paradiso, Tijmen Vermaas bv en Young Designers & Industry brengt Cultuur aan het IJ hier straks een boeiend programma voor iedereen van boven en beneden het IJ en van ver buiten de stad.

Mij werd gevraagd mee te denken en een gedicht te schrijven voor de opening van deze plek (19 juli). Nou graag! Ik houd jullie op de hoogte.

Letterlijk bij mij voor de deur wordt het Sterrenplein opgeknapt. Buurvrouw Karin is als een terriër achter de middelen aangegaan en inmiddels zijn de werkzaamheden gaande. Op 26 augustus wordt het plein feestelijk geopend met o.a. een buurtbarbecue, een straatzanger, spelletjes voor kinderen en poëzie van ondergetekende. Ook hiervan houd ik de lezers op de hoogte!

vrijdag 19 juni 2009

Nooit meer....

Ongeveer vijf jaar geleden deed ik een deur dicht en een andere open:


Nooit meer laat

Nooit meer laat ik me opvrolijken
door de witte kont van een konijn
dat er als een haas vandoor gaat
of egelgeschuifel

Een dolgedraaide muis
zigzagt over het pad
en ik huppel naar huis

Nooit meer telefoon
het instrument van de cliënt
ik zal hen in het gezicht kijken

Nooit meer doe ik het licht
uit en laat een leeg pand achter
nooit meer uitslapen
op werkdagen

(2004)

Nu is het tijd om die volgende deur te sluiten.

donderdag 18 juni 2009

Koekoeksbloem

Eigenlijk is dit een gedicht voor Slammer, die er al bijna drie jaar niet meer is. Ik zoek nog een mooie foto van haar, om hier bij te plaatsen.


Het is jouw feestje

Kiekeboe zegt de hond
bij de koekoeksbloem

Ik loop haar neus achterna
zij is het menselijke maatje

Sandalen smullen
schelpen op het paadje

Krak krak kiekeboe
koekoeksbloem


dinsdag 16 juni 2009

Boeddhistisch



Wereldbal

Er zijn mensen die alle runderen
van de wereld willen slachten
niet omdat ze dom zijn nee

Ook zouden zij alle varkens willen
villen dat heeft niets met onreinheid
te maken er is een andere reden

Ook de geiten gaan eraan die
mekkerende sikken en als de
dieren op zijn beginnen ze

Mensenvellen te vergaren en
naaien al die huiden aan elkaar
ze willen geen dorens of scherpe

Stenen voelen daarom hullen ze
de aardbol in een leren zak en
weg zijn ook de bergen de bomen

De velden een wijs mens trekt
schoenen aan of kweekt eelt
op zijn zolen

(augustus 2004)


maandag 15 juni 2009

Nog even...



Laten we Welzijn

Vanuit deze fabriek
worden mensen gered
dat doet de raderen draaien

Het gebouw blijft staan
de werkers storten in
struikelen geregeld
over elkaar, over regels
en kapotte machines

Of je chefbestendig bent
willen ze weten – dan mag
je vandaag nog beginnen

(van enige jaren geleden)

zaterdag 13 juni 2009

Daarom dus

Waar we het voor doen

Omdat het echt allemaal anders moet;
voor een verdomd mieters DWDD jasje;
omdat we groot willen zijn,
het ondoordringbare waas van gelijk
in onze onnozele ogen

Ze zegt het zo precies goed
[oogst bijval] weg met alles
alles moet anders
alles moet weg

Leg de schreeuw in de la
naast tranen, kies bewust
een naïef standpunt
wat is er in vredesnaam mis
met lief zijn?

Adem als een beekje
dat andere ontmoet
blaas zachtjes het waas weg
druppel een rivier


13 juni 2009



Het plaatje gaat bewegen als je erop klikt. Campagne doe lief

Jarige poesjes te gast bij Husky Diva

Kijk daar eens!

vrijdag 12 juni 2009

Geen drama



Op zoek naar gedichten over een bepaald thema kwam ik dit weer tegen. Lief wel, al zeg ik het zelf...

Klein en meeslepend

Vertel ze langzame verhalen
klein en meeslepend als het
sterven van een wesp in een
jampot met een bodempje

Port - geen drama blijf rustig
wespen zitten overal evenals
heksen en trollen de vraag
is hoe je ermee omgaat

(augustus 2004)

donderdag 11 juni 2009

Herinneringen fietsen



Basic Oma, nieuw

Dag oudje. Ik neem de ketting mee
snelbinder, tasje met plakspullen
de man met het wilde oog laat
de schade zien, de jongen stoft
het zwarte frame nog glanzender

Zet het zadel wat lager, ik rijd
de stalling rond, nou doei
“je komt hier toch niet uit”

Zo-even bezocht ik de oude tuin
resten van mijn kruiden
het stokje was al weg, verder
alles eender. De konijnen,
naambordjes, de zuurpruim
op het bankje. Dit laat ik
rustig achter, fiets nieuwe
herinneringen bij elkaar

11 juni 2009

woensdag 10 juni 2009

Ouwe fiets



I.M. Gazelle

Een schorre stem belde
dat het hopeloos was
de velg, de as, de derailleur
u mag het slot ophalen
de rest: oud ijzer

Arm ding, zo verwaarloosd
als je kermde een drupje
verder alleen maar trappen
gevallen, opgeraapt
het stuur tussen mijn knieën
rechtgezet

A. zocht je uit in de gulden tijd
smeet een vork door de keuken
om aardappels zonder jus
we vluchtten kilometers weg
van ademwijn, drie boxen
en twee schuren

In twaalf jaar vervaagt venijn
je deed je best, roest zacht

10 juni 2009

dinsdag 9 juni 2009

Natuurlust



Een vriendin van me maakt prachtige sieraden. Kijk eens op haar web site. Inspiratie en materialen haalt ze vaak uit de natuur. Ik denk met haar mee over een titel voor haar volgende expositie. Al associerend herinnerde ik mij een gedicht dat ik schreef naar aanleiding van een NS wandeling enkele jaren geleden.


Gooise lusthoven

Daar liggen de bomen rustig
te ontwortelen, elfen namen
happen uit hun bankjes

Pluchen mos streelt de ogen
neusgaten zuigen aan de loofgeur
penissen schieten uit de grond
en de eikels hebben tepeltjes

Hemelse bruggen over waterpartijen
voeren naar verrukking – ik graaf
me in een stapel bladeren, stuit
op stevige wortels, laat me
nemen door het Spanderswoud

(augustus 2005)


maandag 8 juni 2009

Correct me if I'm wrong



Voorstelling uit 1550 door houtsnijder Sebastian Munster, Bron: westfriesmuseum.memorix.nl

Om diverse redenen kon ik dit gedicht alleen maar in het Engels schrijven. Met het risico dat mijn blinde vlekken fouten veroorzaken. Wijs me daar maar op.


Earth to Wilma

Poetry is heaven
therefore it is a lie
but an honest one

Hell rules
this world
so confusing, mean
I'm going under
get blues in my face
put money in my mouth

Going
down,
to earth

To speak, lie my lines
make rows of wonder

June 8th 2009



Handleiding voor kinderen...

zondag 7 juni 2009

Uit mijn bundel





Je moet maar durven


Pak de wolken bij hun
lurven, hak er hele hoeken uit
turf de kolken, maal ze
misselijk als marmer
laat ze grijpen met hun handen
op spaghettibenen staan
heb je dan je droom gevonden
ga maar verder
met de maan

(Nageljongenstraat, november 2008)

Hier te bestellen



Wolkenfoto's: www.cloudappreciationsociety.org

vrijdag 5 juni 2009

In 'tEngels



Ach hadden wij maar een BBC...
Ach hadden wij maar zulke prachtige programma's over onze poezie...

My life in verse

Een raadselachtig, meeslepend gedicht van T.S. Eliot. Ik moet het beslist een aantal keren lezen om het verder te doorgronden. En het Italiaanse motto...?

1. The Love Song of J. Alfred Prufrock

S’io credesse che mia risposta fosse
A persona che mai tornasse al mondo,
Questa fiamma staria senza piu scosse.
Ma perciocche giammai di questo fondo
Non torno vivo alcun, s’i’odo il vero,
Senza tema d’infamia ti rispondo.


LET us go then, you and I,
When the evening is spread out against the sky
Like a patient etherised upon a table;
Let us go, through certain half-deserted streets,
The muttering retreats
Of restless nights in one-night cheap hotels
And sawdust restaurants with oyster-shells:
Streets that follow like a tedious argument
Of insidious intent
To lead you to an overwhelming question …
Oh, do not ask, “What is it?”
Let us go and make our visit.

In the room the women come and go
Talking of Michelangelo.

The yellow fog that rubs its back upon the window-panes,
The yellow smoke that rubs its muzzle on the window-panes
Licked its tongue into the corners of the evening,
Lingered upon the pools that stand in drains,
Let fall upon its back the soot that falls from chimneys,
Slipped by the terrace, made a sudden leap,
And seeing that it was a soft October night,
Curled once about the house, and fell asleep.

And indeed there will be time
For the yellow smoke that slides along the street,
Rubbing its back upon the window-panes;
There will be time, there will be time
To prepare a face to meet the faces that you meet;
There will be time to murder and create,
And time for all the works and days of hands
That lift and drop a question on your plate;
Time for you and time for me,
And time yet for a hundred indecisions,
And for a hundred visions and revisions,
Before the taking of a toast and tea.

In the room the women come and go
Talking of Michelangelo.

And indeed there will be time
To wonder, “Do I dare?” and, “Do I dare?”
Time to turn back and descend the stair,
With a bald spot in the middle of my hair—
[They will say: “How his hair is growing thin!”]
My morning coat, my collar mounting firmly to the chin,
My necktie rich and modest, but asserted by a simple pin—
[They will say: “But how his arms and legs are thin!”]
Do I dare 45
Disturb the universe?
In a minute there is time
For decisions and revisions which a minute will reverse.

For I have known them all already, known them all:—
Have known the evenings, mornings, afternoons,
I have measured out my life with coffee spoons;
I know the voices dying with a dying fall
Beneath the music from a farther room.
So how should I presume?

And I have known the eyes already, known them all—
The eyes that fix you in a formulated phrase,
And when I am formulated, sprawling on a pin,
When I am pinned and wriggling on the wall,
Then how should I begin
To spit out all the butt-ends of my days and ways?
And how should I presume?

And I have known the arms already, known them all—
Arms that are braceleted and white and bare
[But in the lamplight, downed with light brown hair!]
It is perfume from a dress
That makes me so digress?
Arms that lie along a table, or wrap about a shawl.
And should I then presume?
And how should I begin?
. . . . .
Shall I say, I have gone at dusk through narrow streets
And watched the smoke that rises from the pipes
Of lonely men in shirt-sleeves, leaning out of windows?…

I should have been a pair of ragged claws
Scuttling across the floors of silent seas.
. . . . .
And the afternoon, the evening, sleeps so peacefully!
Smoothed by long fingers,
Asleep … tired … or it malingers,
Stretched on the floor, here beside you and me.
Should I, after tea and cakes and ices,
Have the strength to force the moment to its crisis?
But though I have wept and fasted, wept and prayed,
Though I have seen my head [grown slightly bald] brought in upon a platter,
I am no prophet—and here’s no great matter;
I have seen the moment of my greatness flicker,
And I have seen the eternal Footman hold my coat, and snicker,
And in short, I was afraid.

And would it have been worth it, after all,
After the cups, the marmalade, the tea,
Among the porcelain, among some talk of you and me,
Would it have been worth while,
To have bitten off the matter with a smile,
To have squeezed the universe into a ball
To roll it toward some overwhelming question,
To say: “I am Lazarus, come from the dead,
Come back to tell you all, I shall tell you all”—
If one, settling a pillow by her head,
Should say: “That is not what I meant at all.
That is not it, at all.”

And would it have been worth it, after all,
Would it have been worth while,
After the sunsets and the dooryards and the sprinkled streets,
After the novels, after the teacups, after the skirts that trail along the floor—
And this, and so much more?—
It is impossible to say just what I mean!
But as if a magic lantern threw the nerves in patterns on a screen:
Would it have been worth while
If one, settling a pillow or throwing off a shawl,
And turning toward the window, should say:
“That is not it at all,
That is not what I meant, at all.”
. . . . .
No! I am not Prince Hamlet, nor was meant to be;
Am an attendant lord, one that will do
To swell a progress, start a scene or two,
Advise the prince; no doubt, an easy tool,
Deferential, glad to be of use,
Politic, cautious, and meticulous;
Full of high sentence, but a bit obtuse;
At times, indeed, almost ridiculous—
Almost, at times, the Fool.

I grow old … I grow old …
I shall wear the bottoms of my trousers rolled.

Shall I part my hair behind? Do I dare to eat a peach?
I shall wear white flannel trousers, and walk upon the beach.
I have heard the mermaids singing, each to each.

I do not think that they will sing to me.

I have seen them riding seaward on the waves
Combing the white hair of the waves blown back
When the wind blows the water white and black.

We have lingered in the chambers of the sea
By sea-girls wreathed with seaweed red and brown
Till human voices wake us, and we drown.

T.S. Eliot (1888–1965). Prufrock and Other Observations. 1917.

donderdag 4 juni 2009

Maak er iets moois van



Foto eikeltje: anti-balkenende hyves

Dicht je heel

Geliefde verloren?
Ziek? Een bitch
van een baas?

Verliefd op een eikel?
Vernederd, geslagen?
Verwaarloosd? Miskend?

Maak er iets moois van!
Wees emotioneel
en dicht je heel!

Zeur maar lekker
braak het
op meters papier
schrijf het eruit
zonder censuur

Schrappen komt later
maak er wat moois van
uiteindelijk komt
de kern uit de kelder
heel mooi gedicht

Wees emotioneel
en dicht je heel!

4 juni 2009



Eikels: sieraden van Anneke Bruin, komend weekeinde te zien in de Open Ateliers Oud-West

dinsdag 2 juni 2009

Een terugkerend thema



Wie een tuig koopt, wil zich binden

Het vurige paard draagt een broek
en gareel, loopt veilig in de pas
een kat in een tuig gaat bokken
een hond rukt aan de riem
om zijn baas vooruit te trekken

De langharige kameel blijft koppig
achter de wagen lopen, naast haar broer
er valt niets aan haar te mennen

De haam voelt meestal aangenaam
het is de zweep die kwetst

(oktober 2008)

maandag 1 juni 2009

Worsteling

Gespleten

We werken met gekwetste mensen
luisteren geduldig, wijzen hen
op hun kracht; ondersteunen,
moedigen aan. Alles met de handen
op de rug, want zij doen het zelf
dan komen de complimenten

Wij doen dat met liefde, met gevoel
vreugde wanneer het lukt

Wat hebben we daarbij nodig?
Vertrouwen in onze kundigheid
ondersteuning, waardering voor
onze kracht, veiligheid, aanmoediging

Als niemand ons steunt, vertrouwt,
achter ons staat, onze innerlijke kracht
waardeert, ons aanmoedigt en veiligheid
biedt, putten wij uit eigen bronnen
zo sterk zijn wij, zo vindingrijk

Maar onze bronnen staan ook wel eens droog
want wij zijn mensen

En waar moeten we heen, als degene
die zou moeten steunen, aanmoedigen
achter ons staan, daar alleen staat om te
dwingen, onderuit te halen, te ondermijnen,
af te kappen en te snauwen? Onze kwaliteiten,
gevoelens, liefde en vreugde afdoend
als emotioneel en onprofessioneel?

Uit welke bron moeten wij dan nog putten
om te werken met gekwetste mensen,
geduldig te luisteren, hen op hun kracht
te wijzen, te ondersteunen, aan te moedigen?
Ik heb geen antwoord, alleen een pen
om te beschrijven

1 juni 2009