Ravage

Schilderij van Herman van Staalduinen


Wilma wordt wakker

Zeearmen, een maalstroom van lakens
en snorkelbeesten. Ik probeer opnieuw
onder te duiken, roep de Swarte Kracht aan
- Amerikaans voor gravity

Ergens een rinkelende klap – hij heeft
me gehoord, de kamerplant hangt slap
over de leuning, de schotel gevloerd
aan stukken. Fauna verslaat hier flora,

Kijkt van de prins. Niet kwaad, vegen.
Ik schuif met meubels, boeken. Wacht op
een betere baan en borst. Laat mij maar -

(27 maart 2009)