Voor één keer gesmoord

Alweer zo'n prachtige dag om binnen te blijven, te lezen en te schrijven. Ik houd u in de tussentijd even bezig met een gedicht van een jaar geleden (zie ook hier) en een foto van het uitzicht uit mijn slaapkamerraam en (lager) mijn keukenraam.

Verwintering van Holland

Treinend door Holland
zie ik wollige dieren
als donkere vlekken
in sneeuwland staan
rijen gelijkvormige
woonkwartieren
onder zachte dekens
verscholen gaan
en in de oneindige
witheid verdronken
hekken en paaltjes
verdelen het land
lichtmasten, kabels,
verdwaalde bomen
grafische tekens
uit de losse hand
de lucht hangt heel laag
en het zicht wordt er langzaam
door groeiende, vallende
vlokken verstoord
en in alle contreien
is de stem van de denker
in broeikasgedachten
voor één keer gesmoord

Wilma van den Akker, 20-21 december 2009

naar:  Herinnering aan Holland, Hendrik Marsman