donderdag 4 augustus 2011
Gedicht: Plastisch
Plastisch
Witte vrouwen duwen me
naar een blauwe wereld
op zijn knieën met een groene Edding
tekent hij het weefsel af
Ik noem hem beeldhouwer
hij houdt van dat woord
en doet zijn werk waar ik
geen weet van heb
In de verkoever krijgt een man
een gele schort, zijn vrouw
een ruggeprik, ik meld me
aan de buitenwereld
haal wat slaap in
Het bed gaat terug naar boven
de beeldhouwer vertelt
het is een flinke Jaap geworden
maar ik ben tevreden
Tussen zuchtende tachtigers
verheugt een perfecte amazone zich
op snorrende poezen
BovenIJ-ziekenhuis, 3 augustus 2011
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
4 opmerkingen:
Daar kom ik geregeld, in het BovenIJ, mijn vader vergezellend als hij weer voor het een of ander moet worden onderzocht of hem bezoekend als hij weer eens is opgenomen. Herkenbare sfeertekening, brengt me meteen de beelden. Een kleine opmerking: 'een gele schort'? Ik zou er 'een geel schort' van maken of misschien beter nog 'het gele schort' (zo typerend voor de verkoever, vandaar 'het').
Hee leuk, een aandachtige lezer :) Grappig, ik aarzelde even bij dat gele schort. Het is nu wat meer spreektaal, denk ik.
Dank, Wilma
thuis,
de lijnen glad,
wondvocht vloeit,
de amazone voedt
zich wijs opdat
haar lichaam het
werk van de chirurg
complementeert.
Dank voor je mooie lieve woorden Josée. De amazone kan niet wachten tot ze weer het paard op kan :-)
Lieve groet uit Tuindorp Oostzaan
Een reactie posten