donderdag 18 augustus 2011

De tijdschrijver


Hieronder nog een fragment uit het handschrift van mijn vader. Als puber verweet ik mijn ouders nogal eens dat zij zo materialistisch waren. Nu besef ik dat het af en toe letterlijk vechten was voor een wat beter bestaan. Verder ken ik mijn vader als een warme en zachtaardige man. Dit stukje maakt duidelijk dat daar grenzen aan zaten.

De tijdschrijver

Tussen 1960 en 1970 maakte ik als lasser landbouwwagens. We werkten op tarief, wat ik al eerder heb beschreven. Ik was daar nogal fanatiek in om toch maar zo snel mogelijk wat inboedel bij elkaar te vergaren. Soms liep dat behoorlijk uit de hand. We werden gecontroleerd door een tijdschrijver, een kerel die nogal jaloers was op ons inkomen. Mijn collega en ik kregen van de bedrijfsleiding een karwei aangeboden dat bestond uit het bevestigen van ladders en hekken op die landbouwwagens, bedoeld om de lading zo hoog mogelijk op te stapelen. Het was hoogseizoen en er was achterstand in de levering. Met dagloon en overwerk van vijf tot tien uur 'savonds hadden we dus een behoorlijk maandinkomen. Er was niets mis mee, totdat die bewuste tijdschrijver naar mij toe kwam met de misselijke opmerking: 'Ik ben op de loonadministratie in je loonstaat wezen kijken en kom tot de slotsom dat je, als je zo doorgaat, nog meer verdient dan ik.' Daar werd ik heel erg boos om en antwoordde: 'Als jij van vijf uur 's middags tot tien uur 's  avonds lekker op je luie kont tv ligt te kijken, dan werken wij ons te pletter op tarief, na de hele dag te hebben gebuffeld, om toch maar zo hoog mogelijk te scoren.'

'Niks mee te maken,' zei die tegen ons, 'het is over, er wordt niet meer overgewerkt.' Ik naar de bedrijfsleiding. Ik legde uit wat ons was overkomen. Die dag was er flink wat spanning. Terwijl ik nog in onderhandeling was met de bedrijfsleiding en aan de werkbank onderdelen stond te lassen, passeerde die bewuste tijdschrijver mij op enkele meters afstand, vergezeld van de werkplaatschef. Terwijl die langs me heen liep, plaatste hij de misselijkmakende opmerking: 'Daar staat dat zielige mannetje, dat van zijn normale loon van overdag niet kan rondkomen.' Ik werd zo kwaad, dat ik een onderdeel, een koker van vijftig centimeter lang en dertig centimeter breed, oppakte en naar zijn hoofd smeet. Gelukkig net mis, tegen een deur, maar er zat wel een gat in die deur.

Na nog geen twintig minuten moest ik boven komen, bij de bedrijfsleiding. Dat zou wel eens ontslag kunnen worden. De bedrijfsleider stelde mij de vraag: 
'Van den Akker, hier heb je toch wel spijt van?'
Ik antwoordde vol overtuiging: 'Ja. Dat ik hem niet doodgegooid heb!'
'Meen je dit?'
Inmiddels was de directeur erbij komen zitten. Die keek heel verbaasd en ik vroeg of ik hem nader uitleg mocht geven. Ik vertelde in wat voor omstandigheden ik alles bij elkaar verzamelde. 

Na een uur moest ik terug boven komen. Ik kreeg te horen dat we geen eigen rechter mochten spelen, maar dat de tijdschrijver het wel uitgelokt had. Einduitslag: dezelfde avond overwerken en van die tijdschrijver hebben wij nooit meer last gehad.

2 opmerkingen:

Su zei

Daddy cool!

Wilma van den Akker zei

Hai Su, bijzonder hè? Mijn pappie kon wel vechten voor zijn rechten!

Groetjes, Wilma