Warme mandarijnen
De poëzie heeft zich teruggetrokken
tijdelijk geen tirannie – we hebben het
er zelfs niet over; dromen van de dood
van een idool; willen de nieuwe knoppen
van kale bomen indrukken
Gedisciplineerd een stukje uit de krant
scheuren – maar die slagroom! Ik groei
al dicht. Behoefte aan voeding, geen beheersing
vijanden komen vanzelf, voor het contrast
de wereld krimpt tot mijn huisje
Daarbuiten schuiven ministers crises
in hun mouwen, trekken er bonussen uit
Wat zal ik schrappen, wat is boeiend genoeg
om te laten staan. Dit niet, in ieder geval
een truukje. Doos!
23 maart 2009
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten